Activiteiten
In de Maria Geboorte vinden allerlei activiteiten plaats. verder op onderstaande pagina's voor meer informatie per doelgroep.
Kinderen: Mary Kids Club vrijdagavond 20 mei en 17 juni.
Tieners: Teenertime vrijdagavond 13 mei, 10 juni en 9 juli.
Studenten: KSN
Groeien in geloof: Alphacursus
Bovenstaande is zeker niet alles. Vraag gerust verder via mail, telefoon of door bij een van de vieringen iemand aan te spreken!
Titus Brandsma – veelzeggend voor ons
Deze maand gebeurt er iets groots wat je hooguit één keer in je leven meemaakt! Onze stadsgenoot Titus Brandsma wordt door Paus Franciscus heilig verklaard. Titus Brandsma heeft ons iets te zeggen. Hij was hoogleraar en rector Magnificus van onze universiteit. Hij kwam als journalist op voor de waarheid. Juist in onze tijd van fake news, is het belangrijk om te onderzoeken wat waarheid is. Hij heeft zich verzet tegen de dictatuur en wist dat helder te verwoorden. Hij heeft daarvoor zijn leven gegeven. Het laat zien hoe actueel pater Titus Brandsma voor ons is. Dat alles heeft hij kunnen doen vanuit een levend geloof in God.
Om meer zicht op hem te krijgen komt prof. Peter Nissen hierover spreken op zondag 22 mei om 12.00 uur in het parochiecentrum. Wij willen deze lezing een feestelijk tintje geven met koffie/thee en een aangekleed taartbuffet in het parochiecentrum. Iedereen is van harte welkom en is vrij om iets voor het taartenbuffet mee te brengen. Koffie/thee in het kerkportaal komt deze keer te vervallen.
Uitleg over Titus Brandsma voor de kinderen (MKC)
Titus Brandsma, de grootste Nijmegenaar aller tijden, is op 15 mei heilig verklaard. Wie was Anno Brandsma? En waarom noemen we hem Titus? Wat zei hij als directeur van de universiteit? Waarom heeft hij gevochten voor de vrijheid? Hoe werd hij zo’n bekende influencer? En waarom hebben ze hem vermoord? En überhaupt- wat betekent „heilig“?
Op vrijdag 20 mei van 18.45 uur tot 20.15 uur komt Anton de Wit, journalist en hoofdredacteur van “Katholiek Nieuwsblad” vertellen over het leven van Titus Brandsma. Aansluitend maken we met alle kinderen een eigen “Titus-Brandsma- stripverhaal”. Het programma is gericht op kinderen van 8 tot 12 jaar. Het is een special in de reeks van Mary Kids Club avonden (steeds op de derde vrijdag van de maand).
Locatie: Parochiecentrum Maria Geboortekerk, Berg en Dalseweg 40, Nijmegen. Er zijn geen onkosten aan verbonden. Info en aanmelden: info@mariageboorte.nl
Draag bij aan de voedselbank (tot 29 mei)
Ook dit jaar willen wij als gemeenschap van de Maria Geboortekerk actie voeren voor de voedselbank. Het aantal mensen dat een beroep doet op de voedselbank Nijmegen-Overbetuwe is gegroeid naar bijna 800. De inzameling start op zaterdag 14 mei. Inleveren kan in de weekenden en elke dag als de kerk open is om 19.00 uur tot en met zondag 29 mei. Achter in de kerk op de tafels treft u flyers waarin staat omschreven waaraan de af te geven producten moeten voldoen. U kunt ook direct financieel steunen. Het banknummer staat eveneens in de flyer. Bij voorbaat dank voor uw bijdrage.
Meimaand - Mariamaand
In de meimaand hebben we speciale aandacht voor Maria. Onze kerk is er naar genoemd: Maria Geboorte. Ieder van ons heeft wel een Mariabeeld of een Maria icoon op zijn kamer, misschien ook een rozenkrans om tot Maria te bidden.
Persoonlijke heb ik op twee manieren een band met Maria.
1. Maria is voor mij een voorbeeld. Ik zie hoe ze met God meewerkt, haar ja-woord geeft aan God via de engel. We horen haar zeggen: ’doe maar wat Hij (Jezus) u zeggen zal’ bij het eerste wonder wat Jezus doet bij de bruiloft van Kana. Ze is een voorbeeld van toegewijd zijn aan God, een voorbeeld van geloof en maagdelijke liefde. Iemand waar ik altijd naar toe kan, zoals je naar je moeder gaat, ze luistert met een liefdevolle aanwezigheid.
2. Ze is voor mij ook een voorspreekster bij God. Ze brengt alles wat ik aan intenties heb bij God.
Maria is een grote kracht voor onze kerk. Wat mij opvalt, is hoe veel mensen een kaarsje aansteken in één van de talloze Mariakapelletjes. Gelovig of niet zo we steken een kaarsje aan en bidden voor het slagen van een (rij)-examen, voor beterschap van een ziek familielid, voor vrede in de Oekraïne. De talloze warme vlammetjes die branden voor de Heilige Moeder geven ook precies aan waar zoveel mensen naar verlangen: nabijheid.
Maria is dicht bij God. Dicht bij haar Zoon Jezus en kan God dus ook alles vragen. Ze is een voorspreekster bij God. Daarom gaan we ook vaak met onze vragen naar Maria. En als we het niet goed onder woorden kunnen brengen, zijn bloemen voor haar of een kaarsje een manier om dit uit te drukken.
In onze duistere wereld waarin oorlog is, waar we ons soms eenzaam voelen, kan een kaarsje voor Maria licht brengen. Even de nabijheid van de moeder Gods, een arm om je schouder en een zachte stem die je influistert: ‘Ik begrijp je en ben bij je.’ Voor wie of wat zou jij een kaarsje willen opsteken … Waarschijnlijk voor iemand die hulp nodig heeft. Je wilt iets goeds doen voor de ander, maar je hebt niet alles zelf in de hand. Daarom vragen we hulp van boven.
We ervaren dat Maria ons wilt helpen en dat we er niet alleen voor staan. Het is niet erg als we niet precies weten hoe we het moeten vragen. Maria ontvangt ons en helpt ons. We zien in de persoon van Maria iemand die onze zorgen dicht bij God brengt. Maria, die zo dicht bij God de Vader leeft dat haar stem in de hemel zeker wordt gehoord. Ze is onze voorspreekster in de Hemel. Zonder Maria wordt het koud. De wereld is vaak hard en functioneel. Met Maria voelen we ons verbonden, ieder op zijn eigen manier. Een moeder waar je alles kwijt kunt. Waar je altijd naartoe kunt gaan wie je ook bent en wat er ook is gebeurd. Maria brengt ons bij elkaar, geeft warmte aan ons leven en verbindt ons met God.
pastor Jeroen Miltenburg
Ik ben van Apollos
Als de een zegt: ‘Ik ben van Paulus’, en de ander: ‘Ik ben van Apollos’, bent u dan niet al te menselijk?(1 Kor 3,4)
Wie van ons is van Apollos? Niemand? Mooi, dan kunnen we dit negeren en verder doorgaan. Als we echter bij onszelf gaan kijken, blijken we misschien wel zo te zijn. Zijn we niet vaak al te menselijk? Denken we niet vaak dat onze groep in de kerk beter is dan de andere? Houden we ons soms alleen bezig met onze eigen groepjes en vergeten we dat die groepjes onderdeel zijn van de grotere gemeenschap?
We bouwen allemaal op hetzelfde fundament: Jezus Christus (1 Kor 3,11). Dat is een hele geruststelling, want het is een goed fundament. Samen bouwen we de Kerk van Christus op dit fundament. Daarin heeft iedereen een plaats en een rol. De een plant het zaadje, de ander begiet. We zijn allemaal welkom met onze eigen voorkeuren, eigenaardigheden, spiritualiteit en achtergrond. Ieder komt op zijn eigen manier tot geloof en beleeft het op een andere manier.
In onze gemeenschappen vinden we veel aardige mensen. Mensen die we kennen, mensen waarmee we vriendschappen opbouwen. Misschien beleven zij het geloof wel op dezelfde manier als wij, vinden ze dezelfde dingen belangrijk of zetten ze zich voor dezelfde dingen in. Dat is allemaal waardevol, maar het is ook een risico. Hoe vaak komen er nieuwe mensen bij in een vriendengroep? Als ik vooral uitkijk naar de ontmoeting met de mensen die ik al ken, dan richt ik mijn blik naar binnen en niet naar buiten. De mensen binnen de groep voelen zich welkom en gezien. En de mensen buiten de groep dan?
Ik ben van Paulus, hij van Apollos. En eigenlijk spreken we elkaar nooit. Hoe kunnen we ooit een uitnodigende kerk voor anderen zijn, als we niet over onze eigen muren heen kunnen kijken? Als we over onze eigen muren heen kijken, zullen we waarschijnlijk heel veel mensen zien die nog niet bij een Paulus of een Apollos horen. Misschien horen ze zelfs nog niet bij de kerkgemeenschap als geheel.
Week 18
Buiten je eigen groep kijken is een hele uitdaging, maar het kan veel moois opleveren. Door met elkaar op te trekken en open te staan voor elkaar, kunnen we een open en verwelkomende kerkgemeenschap zijn voor nieuwe mensen. Maar niet alleen dat: we worden ook meer verwelkomend voor elkaar.
Nick Kersten, priesterstudent
Barmhartigheid
God is barmhartig, dat kunnen we lezen in de verhalen van de Bijbel. Het woord ‘barmhartig’ wordt niet in alle verhalen expliciet gebruikt Een paar voorbeelden: De zondeval, de mens is ongehoorzaam en verstopt zich voor God. Maar God zoekt de mens op en zegt: ‘Waar zijt gij’ (Gen. 3,9). In het verhaal van Kaïn en Abel, doodt Kaïn zijn broer Abel. God echter beschermt Abel met een merkteken (Gen. 4,15). Of David, die overspel gepleegd had met Bathseba. Nadat de profeet Nathan David tot inzicht gebracht heeft, zegt koning David ‘Ik heb gezondigd tegen de Heer’ (2 Sam. 12,13).
De meeste bekende verhalen over Gods barmhartigheid vinden we in het Nieuwe Testament bij de evangelist Lucas: het verloren schaap, de verloren drachme, de barmhartige vader en de barmhartige Samaritaan om er maar een paar te noemen. De barmhartigheid van God is een uitnodiging aan de leerlingen ‘om evenzo te doen’ (Lc. 10,37). Als God barmhartig is, verwacht God van hen die zijn wil willen doen ook barmhartig te zijn naar de naaste. ‘Weest barmhartig, zoals uw Vader barmhartig is (l6,36).
De verhalen van de verrijzenis van Jezus tonen Gods barmhartigheid. De verrezen Heer verschijnt aan de leerlingen, ook aan hen die Hem verloochend hebben. Ook al zijn de leerlingen ontrouw, God blijft trouw, zichzelf verloochenen kan Hij niet (1 Tim.). Het laat zien, dat God voor ons kiest, ons niet verlaat of afschrijft. God geeft ons een nieuwe kans, maar laat ons vrij om voor Hem te kiezen, te antwoorden op zijn onvoorwaardelijke liefde.
De mensen die geloven in Gods barmhartigheid durven zich tot God te wenden in hun nood of als zij iets misdaan hebben. Als zij iets misdaan hebben vertrouwen zij op God, zij bekeren zich en gaan terug naar God. In dit proces van terugkeren naar God doorlopen zij een aantal stappen. Ten eerste het inzicht dat zij iets mis- daan hebben. Na het kraaien van de haan, ziet Petrus dat hij ontrouw is aan wat hij heeft beloofd. Vervolgens komt het berouw en de bereidheid om zijn leven te veranderen. Mensen die misdaan hebben ‘vertrouwen op Gods liefde en zijn bereid te leven naar zijn geboden.’ (Vlg. Ex. 20,6; Deut. 5,10).
Het fundamentele bij de barmhartigheid is dat God zijn volk uitkiest. Nog voordat het volk iets goeds gedaan heeft, heeft God hen lief. De heilige Maagd Maria bezingt het in haar lofzang, het Magnificat: ‘Daar zag Hij welwillend neer op de kleinheid zijner dienstmaagd’ (Lc. 1,48). God kiest de Maagd Maria uit, ook al is zij maar een eenvoudige vrouw. Maria heeft haar leven aan de Heer gegeven en zij is zonder zonde. Dit laat de grootsheid van God uitverkiezing zien. In Maria kiest God voor zijn volk, Hij kiest voor ieder van ons. God toont zijn wonderwerken en wil aan ieder van ons zijn wonderwerken voltrekken. We kunnen het op geen enkele manier verdienen, want God geeft het aan wie Hij wil.
kapelaan Juan van Eijk
Zie je dat het Pasen is geworden?
Het is mooi dat we weer Pasen kunnen vieren, zoals vóór de Corona, met de vieringen in de kerk zonder beperkingen.
Met Pasen vieren we het nieuwe leven. We vieren dat we verlost zijn, het kwaad is overwonnen. Het gaat om de overgang van de duisternis van het graf naar het licht, van haat naar liefde, van onrecht naar menselijkheid, van dood naar leven. Jezus haalt ons weg bij de zonde, Hij geeft verlossing, een prachtig geschenk, nieuw geestelijk leven.
Aan ons de vraag of we die verlossing ook ervaren? Of de mensen om ons heen aan ons kunnen zien dat we Pasen vieren: dat we verlost zijn?
Het zou een gemiste kans zijn als onze omgeving aan niets kan merken dat we Christen zijn. Het vraagt moed en vertrouwen om ons geloof te vernieuwen. Om onze uitingen van geloof te vernieuwen. Pasen is de uitnodiging om een vitaler geloof te beleven.
Het zou mooi zijn als we in heel de Maria Geboortekerk die vitaliteit mogen ervaren. Dat ook nieuwe parochianen zich in onze gemeenschap thuis weten. Dat kan als we de ander zien staan en betrekken bij ons geloof wat we met elkaar delen en vieren.
Getuigen van de verlossing die we vieren met Pasen. Dat gaat ons eigen geloof versterken en vernieuwen. De leerlingen, en de vrouwen als eerste, vertellen van de verrijzenis, als wij dat ook doen wordt het voor iedereen een betekenisvol Pasen.
pastor Jeroen Miltenburg
Buxus Pasen
Met Palmpasen zien we in de meeste kerken in Nederland iets bijzonders gebeuren. Alle kerkgangers krijgen een palmtakje. Maar als je heel goed kijkt, zul je zien dat het eigenlijk geen palmtakje is: het is een buxustakje dat doet alsof het een palmtakje is.
Natuurlijk. Dat is logisch. In Nederlands groeien weinig palmbomen, maar er is meer dan dat. We hadden kunnen zeggen: in onze palmvrij landje hebben we geen palmtakken, dus dat laten we weg. Dat hebben we niet gedaan. We hadden ook kunnen zeggen: we importeren palmtakken om het zo echt mogelijk te maken. Dat hebben we ook niet gedaan. Nee, we hebben takjes genomen die hier wél groeien en hebben het ritueel daarmee voltrokken.
Dat leert ons iets belangrijks. Wat we doen is niet alleen een herdenking. Het is geen herinnering waar we uiteindelijk alleen onze gedachten voor nodig hebben en alle hulpmiddelen weg kunnen laten. Het is ook geen reconstructie die we zo echt mogelijk moeten laten lijken. Films met miljoenenbudgetten kunnen dat veel beter. We behouden het ritueel en hebben het aangepast aan een manier die uitvoerbaar is in onze tijd en plaats.
Palmpasen, en straks de Goede Week en Pasen, bestaan uit vieringen en rituelen waar wij zelf aan deelnemen. Niet als toeschouwers of acteurs, maar zoals we zelf zijn. Wij onthalen Jezus in Jeruzalem. Op Witte Donderdag zijn wij aanwezig bij het Laatste Avondmaal. Op Goede Vrijdag staan wij onder het kruis en als Pasen daar is, zijn wij bij zijn verrijzenis.
Dat is een uitnodiging om het verhaal van Jezus niet alleen te aanhoren, maar ook écht te ontvangen. We krijgen handvatten aangereikt om met ons hele mens zijn, met lichaam en geest, deel te nemen aan het verhaal van Jezus.
We mogen aanwezig zijn bij al die belangrijke momenten. We kunnen niet tijdreizen en Jezus in Jeruzalem binnenhalen. Juist door de rituelen en symbolen kunnen we de tweeduizend jaar overbruggen en er toch een beetje bij zijn. In de menigte van Jeruzalem, met onze buxustakjes.
Nick Kersten, stagiair
Een levende parochie
Donderdag 24 en vrijdag 25 maart zijn acht parochianen afgereisd naar Breda om de conferentie bij te wonen over de missionaire parochie. In totaal waren er ca. 1000 mensen uit Nederland en Vlaanderen (naast honderden via de livestream). Onder hen alle geledingen van de kerk.
Doel van de conferentie was om met elkaar na te denken over de toekomst van de parochies in Nederland en Vlaanderen. Uitgangspunt was de theologische visie van James Mallon (Als God renoveert). Mallons visie kent drie sleutels:
1. vertrouwen op de kracht van de Heilige Geest,
2. de voorrang van de evangelisatie op alle parochie-activiteiten, en
3. de vorming van leiderschap in de gemeenschap.
Mallon sprak meerdere malen tijdens de tweedaagse over deze onderwerpen. Beide dagen hing er een positieve sfeer en het gevoel dat mensen met elkaar de schouders eronder willen zetten om zorg te dragen voor de katholieke kerk in Nederland / Vlaanderen.
Wat mij gedurende de dag heeft geraakt is, dat ik met zoveel mensen samen was, die allemaal de kerk als belangrijk onderdeel zien van hun leven. Ik ervoer een gevoel dat we een grote familie met elkaar zijn. In die lijn bevestigde Mallon dat we allemaal dezelfde Hemelse Vader hebben. Een interessante vraag die gedurende de dag voorbijkwam was hoe nieuwe parochianen onderdeel kunnen worden en blijven van Gods familie en hoe wij met ons geloof onze omgeving kunnen stimuleren.
James Mallon sprak in de eerste lezing over visie. Inspirerend aan zijn verhaal vond ik dat hij de focus legde op de Eucharistie en de Heilige Geest als een van de belangrijkste uitgangspunten. Door ontmoeting met Christus durven mensen te dromen en ervaren zij de drang om met anderen te praten over ervaringen met God. Het gevoel van passie dat is ingegeven door de Heilige Geest kan worden gevoeld in de onderbuik, aldus Mallon. De passie voor de Vader, Zoon en Heilige Geest is het vertrekpunt voor het formuleren van een visie. Sterker nog breng de visie in het gebed. Gebed is het fundament voor parochievernieuwing. Maar ook benadrukte hij de betekenis van de Alpha-cursus om de parochie te vernieuwen.
In de middag zat ik bij de workshop over evangelisatie in de cultuur. Ik realiseerde mij dat ik weinig met parochianen en niet-parochianen praat over geloofsbeleving, laat staan met mensen buiten de kerk. In de workshop leerde ik dat evangelisatie in eerste instantie gaat over getuigen wat Christus in mijn eigen leven doet. Op verzoek van paus Franciscus werd ook bij ons op vrijdagmiddag Rusland en Oekraïne door een toewijdingsgebed aan het Onbevlekt Hart van Maria toevertrouwd.
Vermeldenswaardig is nog; de geweldige sfeer, versterkt door een veelkoppige band; dat binnenkort het nieuwe boek van father Mallon uitkomt en dat wij met velen zijn die uitzien naar een vervolg op de conferentie. Volgend jaar?!
Meer info: ‘Als God renoveert’- interview met James Mallon (bisdomvanbreda.nl)
Jeroen Pouw, lid kernteam Maria Geboortekerk
