Activiteiten
In de Maria Geboorte vinden allerlei activiteiten plaats. verder op onderstaande pagina's voor meer informatie per doelgroep.
Kinderen: Mary Kids Club start 17 september
Tieners: Teenertime start 10 september
Studenten: KSN
Groeien in geloof: Alphacursus en Faithtime
Bovenstaande is zeker niet alles. Vraag gerust verder via mail, telefoon of door bij een van de vieringen iemand aan te spreken!
Gezinslunch 28 november
Vanuit de Mary Kids Club organiseren wij op zondag 28 november een lunch voor alle gezinnen met kinderen tussen 0 en 12 jaar. Samen eten, elkaar ontmoeten en met het hele gezin de advent beginnen! De lunch start na de viering van 10u30. Meer informatie volgt.
De zevende waarde: dienstwerk waar je goed in bent
In deze tijd is het voor veel parochies moeilijk om vrijwilligers te vinden. Het gevolg daardoor kan zijn dat één vrijwilliger veel taken op zich neemt, omdat niemand anders die doet. De pastoor of kapelaan is op zoek naar iemand die de plaats van de vrijwilliger, die gestopt is, op te vullen. Het is een hele gewone manier van werken, maar of dit werkt is nog maar de vraag. Natuurlijk is het belangrijk dat de pastorale zaken in de parochie doorgaan en dat hier vrijwilligers voor nodig zijn is duidelijk en we moeten niet nalaten deze te zoeken.
Het kan ook anders: de parochie helpt mensen te ontdekken waar zij goed in zijn. Welke dingen die je in de parochie zou kunnen doen geven jou vreugde? De meesten weten dat ik enige jaren badmeester ben geweest. Het is wonderlijk hoe dit zo gekomen is, want uit mezelf had ik nooit deze stap gemaakt.
De zwemvereniging waar ik lid van was, vierde haar 25-jarig jubileum. Iedereen die lid was mocht gratis komen zwemmen en aangezien ik graag zwom ben ik toen gegaan. Een badmeester zag dat ik vreugde beleefde aan het spelen met de kinderen. Dit was voor hem een reden om mij te vragen badmeester te worden. Even heb ik erover nagedacht voor ik toestemde. Het betekende immers dat ik een opleiding moest volgen om ‘zwemleider’ te worden en daarnaast moest ik ook een EHBO-diploma behalen. Mijn agenda liet het toe, maar belangrijker nog, ik ontving vreugde als ik de kinderen mocht leren zwemmen. Ook ben ik jaren als koster actief geweest in de parochie waar ik woonde. Het was iets totaal anders en het gaf mij vreugde.
In de parochiegemeenschap kunnen ook anderen zien waar je goed in bent, wat jou vreugde geeft. En mocht je dat niet weten, dan is het goed op zoek te gaan naar je verborgen talenten. Iets totaal anders doen dan wat je in je dagelijkse leven doet.
De parochie mag een plaats zijn waar je je verborgen talenten of charisma’s gebruikt voor de opbouw van het Rijk van God. Ik denk dat het een belangrijke bijdrage kan geven aan je geloofsgroei. Elke zondag naar de kerk gaan is goed, maar wat kan ik nog meer doen om mijn geloof te laten groeien?
Vele handen maken licht werk. Om een betekenisvolle gemeenschap te zijn, zijn heldere verwachtingen van belang. Wij willen parochianen immers niet alleen verwelkomen voor de vieringen in het weekend, maar wij verwachten van iedere parochiaan, dat hij of zij, een bijdrage levert aan de opbouw van onze gemeenschap. Het laat zien, dat de parochie een gemeenschap is, die samen het evangelie willen uitdragen. Iedereen heeft charisma’s en talenten van God ontvangen. Deze willen we niet wegstoppen maar inzetten voor Gods Rijk.
In onze gemeenschap zijn veel mogelijkheden waarvoor je je kunt inzetten. Het kunnen heel praktische dingen zijn, waarbij je de handen uit de mouwen moeten steken, zoals bijvoorbeeld: het welkomstteam versterken, koffie schenken na de eucharistieviering op zondag, helpen bij de eerste communievoorbereiding, gastvrouw of -heer zijn op de pastorie, meehelpen bij het tuinonderhoud. Of juist meer actief zijn op de achtergrond, zoals administratieve werkzaamheden of het meehelpen met de livestream en nog veel meer. Het belangrijkste criterium is dat het jou vreugde geeft.
kapelaan Juan van Eijk
Even voorstellen: stagiair Nick Kersten
Hallo, mijn naam is Nick Kersten en ik mag mijn stagejaar komen doen bij deze parochie. Daar kijk ik erg naar uit. Ik heb gezien dat het een diverse en actieve parochie is.
Ik zal even kort mijn persoon uit de doeken doen. Ik ben geboren en getogen in het Brabantse Uden. Ik kom niet uit een gezin waar het geloof centraal staat, eerlijk gezegd was ik een van de kinderen voor wie het vormsel de afscheidsviering was. De wegen van God zijn ondoorgrondelijk en gedurende mijn studie heeft Hij me weer geroepen, geboeid en teruggebracht.
Na een opleiding Bedrijfskunde MER ben ik theologie gaan studeren aan de Radboud Universiteit. Nijmegen is mij dus niet geheel vreemd, al moet ik bekennen dat ik er nog nooit heb gewoond. Nadat ik daar mijn bachelor had gehaald, heb ik een master gedaan aan de Katholieke Universiteit Leuven.
Tijdens mijn studies heb ik mijn roeping onderzocht met begeleiding van een goede priester. Samen hebben we gebeden, gedacht en gesproken over mijn roeping. Ik ben op verschillende plekken wezen kijken, maar heb me uiteindelijk aangemeld op het seminarie van ’s-Hertogenbosch. Oost west, thuis best.
Ik heb op het seminarie, ondanks de coronaperikelen, veel mogen leren en een mooie gemeenschap mogen ervaren.
Met die achtergrond begin ik aan mijn pastorale jaar dat ik in deze parochie mag gaan doen. Het ergste van de coronapandemie lijkt achter ons te liggen, dus kijk ik uit naar mooie ontmoetingen met parochianen. Ik hoop veel te leren in deze parochie, maar ook mijn bijdrage te kunnen leveren aan deze gemeenschap.
Nick Kersten
De vierde waarde: de homilie
De homilie, in de volksmond de preek, is een belangrijk onderdeel van de eucharistieviering en mag vooral op zondag en hoogfeesten niet ontbreken. De homilie wordt na de lezingen gehouden en het spreekt voor zich dat de homilie Bijbels is, dat de lezingen uitgangspunt zijn voor de verkondiging. De homilie is gericht op de ontmoeting met de verrezen Heer en staat in het verlengde van de eucharistie, waar we de verrezen Heer onder de gedaante van brood en wijn mogen ontvangen.
Daar er in het weekend een goede homilie moet zijn, is het noodzakelijk de tijd te nemen om deze voor te bereiden. Juist in het weekend komen de meeste mensen samen in de kerk om Gods woord te horen en te luisteren naar de homilie. Het geloof wordt gevoed door de lezingen uit de heilige Schrift en door de homilie, de uitleg van de lezingen. De meeste mensen zijn het niet gewend om zelf uit de Bijbel te lezen. Een van de redenen, kan zijn dat het te moeilijk is. Juist daarom zou de overweging een hulp kunnen zijn, het kan mensen enthousiast maken om zelf de Bijbel open te slaan.
In de tijd dat ik op het seminarie zat kregen we allerlei vakken: muziek, theologie, kerkelijk recht en meer. In het 5e jaar kregen we homiletiek: de kunst van het preken. Het enige wat ik me daarvan herinner is dat de homilie een Bijbelse overweging is. Om een homilie te schrijven moeten we als eerste het thema uit de lezingen proberen te halen en daarna het doel van onze verkondiging formuleren. De lezingen van de viering op zondag, vooral de eerste lezing en de evangelielezingen, komen op een bepaalde manier met elkaar overeen. Dit kan zijn:
1. Citaatharmonie: in het evangelie wordt een woord of zin geciteerd die we ook in de eerste lezing (het Oude Testament) hebben gehoord
2. Contrapunt: lezingen geven een tegenstelling weer, bv. de wetgeving over de melaatsen in het Oude Testament en de manier waarop Jezus ermee omgaat
3. Continuïteit: Jona roept op tot bekering en ook Jezus roept op tot bekering
4. Voorspelling en vervulling: Een woord van het Oude Testament dat in het Nieuwe Testament in vervulling is gegaan.
Het lezen en overwegen van de lezingen kunnen helpen om het thema op het spoor te komen. Je laten raken door Gods Woord en jezelf vragen stellen als: wat kan ik hiermee, wat wil ik aan de mensen overbrengen? Ik moet eerlijk bekennen dat ik het schrijven van de homilie moeilijk vind. In de jaren dat ik priester ben heb ik verschillende boeken hierover gelezen en heb ik bij allerlei faculteiten en opleidingen gezocht om een college of iets dergelijks te volgen.
Na een aantal jaren kwam ik uit bij Ron van der Spoel, die een bepaalde methode heeft ontwikkelt ‘Passie voor preken’. Deze methode helpt mij om uit het hoofd of beter uit het hart de Blijde Boodschap te verkondigen door gebruik te maken van een zgn. “mindmap”. In korte zinnen probeer ik de grote lijn van de homilie te beschrijven. De eerste en meest belangrijke stap is het overwegen van de lezingen. Het overwegen van de lezingen moet leiden tot het formulieren van een kernboodschap, een korte zin van wat ik wil overbrengen. In veel gevallen maak ik gebruik van een Bijbelcommentaar, omdat ik graag in de diepte wil duiken, op zoek naar een grondbetekenis.
Sinds mijn benoeming in de Stefanusparochie, waar ik hoofdzakelijk aan de Maria Geboortekerk verbonden ben, neem ik meer tijd om de homilie voor te bereiden. Het geeft me vreugde, ook al blijf ik het moeilijk vinden. Het verkondigen van Gods woord is een groot voorrecht en een grote verantwoordelijkheid.
kapelaan Juan van Eijk
Diepe vreugde in verbondenheid met Maria
Toen ik jong was heb ik nagedacht over het geloof dat mijn ouders mij hadden aangereikt. Als tiener maak je een afweging: is het aantrekkelijk om te geloven of niet? Wat mij aangesproken heeft is de vreugde. Soms ontmoet je echt gelovige mensen die een innerlijke, diepe vreugde uitstralen. Dit sprak mij aan. Niet een goedkoop plezier maar diepe vreugde. Dit was aantrekkelijk voor mij. Ik dacht: zo wil ik ook leven, net zoals zij. Als je iemand met overtuiging “ziet” geloven, dan werkt dat aanstekelijk. Net als iemand die met overgave bidt. Daar gaat een kracht vanuit. Je staat dan rijker in het leven. Ik zag het geluk bij hen. Niet dat ze geen moeilijkheden hadden, maar ze gingen er anders en evenwichtiger mee om.
Ons geloof geeft een diepe vreugde. God houdt zoveel van ons dat hij zijn eigen Zoon naar de wereld zendt, zijn Zoon die mens wordt zoals wij. God wordt één van ons. Omdat God van ons houdt. Die vreugde ervaren ook de twee vrouwen, Maria en Elisabeth. Beide vrouwen staan open voor de H. Geest en hebben door hun geloof de wereld dichter bij de verlossing gebracht. Zij hebben meegewerkt aan het heilsplan van God. Zij ontvangen een grote vreugde. Het kind springt van blijdschap op als ze elkaar ontmoeten. Een vreugde die ze niet voor zichzelf gehouden hebben maar gedeeld hebben met anderen.
Zij verwachten beiden een zoon. Maria verwacht de verlosser van de wereld.
Waaraan heb ik het te danken dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt, zegt Elisabeth bij de ontmoeting met Maria. Maria wil ook ons ontmoeten.
De woorden van het Weesgegroet klinken: “Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus de vrucht van uw schoot”. Het Weesgegroet dat zo dikwijls gebeden wordt in de Rozenkrans. Oktober is de maand van de Rozenkrans. Je kunt de Rozenkrans vergelijken met een krans van rozen die je aan Maria geeft. In het verleden was een krans van rozen een teken voor een bruid. De Kerk wordt in het Nieuwe Testament de 'bruid van Christus' genoemd. Maria is het beeld van de Kerk. Als beeld van de Kerk wordt haar een rozen-krans gegeven. Het gebed van de gelovigen siert Maria, en daarmee de Kerk, de bruid van Christus. Als het Weesgegroet gebeden wordt kan het soms saai en eentonig klinken, maar als jezelf de grote gebeurtenissen van het geloof bij het bidden van de rozenkrans overweegt, gaat het een meditatief gebed worden waardoor je innerlijke vreugde van Maria gaat ontvangen.
Er zijn veel verschillende vormen waarin wij met Maria verbonden kunnen zijn. Zo kunnen wij Maria kiezen als onze moeder en Koningin en ons toewijden aan haar.
Wij kunnen de diepe vreugde ervaren als wij door Maria dicht bij Jezus zijn. Het helpt ons als wij de dagelijkse dingen in verbondenheid met Maria proberen te doen. Op de wijze te leven zoals zij geleefd heeft, dan gaan we een vreugdevolle toekomst tegemoet.
pastor Jeroen Miltenburg
Gedachtenis Maria op zaterdag
De Maagd Maria krijgt in de katholieke kerk veel aandacht. In vergelijking met andere heiligen zijn er voor haar de meeste gedachtenissen en feesten. Het is begrijpelijk dat zij veel aandacht krijgt, want zij is immers de Moeder van God, de moeder van eenheid. Zij verzamelt haar kinderen en brengt hen bij haar Zoon. In de maanden mei en oktober wordt zij vereerd met de rozenkrans. Over de hele wereld zijn er bedevaartplaatsen aan haar toegewijd.
“Maria op zaterdag” is een van de gedachtenissen, die bij weinig mensen bekend is. Deze gedachtenis werd in enkele kloosters in Europa aan het eind van de 8ste eeuw gevierd. Al snel werd deze gedachtenis overgenomen in vele kerken in heel Europa en vanaf de 16e eeuw werd deze vrije gedachtenis in het Altaarmissaal opgenomen.
Sommige mensen kennen misschien de gedachtenis van “Maria op woensdag”, maar de gedachtenis van “Maria op zaterdag” is wat op de achtergrond geraakt. Eerlijk gezegd, klinkt het ook een beetje vreemd ‘Maria op zaterdag’ of ‘woensdag’, alsof we haar alleen op deze dagen mogen vereren.
De gedachtenis van Maria op zaterdag is door het Tweede Vaticaans Concilie in ere hersteld. Zowel in het Getijdenboek als in het Altaarmissaal kun je o.a. formulieren vinden van ‘Maria op zaterdag”. Naast dit formulier zijn er ook nog andere gedachtenissen aan haar. Het aantal schriftlezingen en gebeden waaruit gekozen kan worden is vergroot. Formulieren mogen natuurlijk ook op andere dagen gebruikt worden.
De reden dat we Maria op zaterdag vereren is niet bekend. Tegenwoordig wordt het gezien als met Maria hoopvol en wakend uitzien naar de verrijzenis van Jezus. Vanuit de traditie van de kerk geloven we dat zij het lege graf niet bezocht heeft. Maria heeft geloofd dat zij zou verrijzen. Deze geloofshouding van Maria, wil ons haar geloof, haar hoop en haar liefde voor Christus brengen. Het is dus meer dan een devotie, want zij inspireert ons tot een leven in overgave aan God. Of met de woorden van Maria: ‘Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiedde naar uw Woord’ (Lc. 1,38).
Fatima in Portugal is een van de bedevaartplaatsen waar Maria verschenen is aan drie herderskinderen. Deze bedevaartplaats is door Rome erkend. Als Maria de derde keer aan de herderskinderen verschijnt, vraagt zij om op de eerste zaterdag van de maand eerherstel aan haar onbevlekt hart te brengen.
Het komende jaar willen wij in de Maria Geboortekerk gehoor geven aan deze oproep: elke eerste zaterdag van de maand om 9.30 uur dragen we de eucharistieviering op ter ere van het onbevlekt Hart van Maria.
kapelaan Juan van Eijk
Het nieuwe schooljaar
De vakantie zit erop. Hopelijk heeft iedereen voldoende rust en ontspanning kunnen nemen om het nieuwe werkjaar met frisse moed te beginnen. Zelf was ik 10 dagen in de Moezel (Duitsland). Bewust heb ik gekozen voor een rustige omgeving, want dat nodigt mij uit tot meditatie; biddend onderweg zijn. In een prachtig heuvelachtig landschap, heb ik elke dag gewandeld. Wandelen ontspant mij, het maakt mijn hoofd vrij. Dit deed ik ook toen ik in het klooster was. Het rustig wandelen en de prachtige omgeving nodigen uit om de tijd te nemen de schoonheid van Gods schepping te bewonderen waarin we de Schepper herkennen.
Het herkennen van God in de schepping is op zich tamelijk eenvoudig. Maar het herkennen van wat God wil, in de parochie waar ik nu ben, is een hele uitdaging. De Maria Geboortekerk is onderdeel van de grote Stefanusparochie. Samen mogen we deze gemeenschap opbouwen en samen zoeken we naar wat God vraagt op de plek waar we actief zijn.
Sinds 1 juli van dit jaar is Jeroen Miltenburg, die pastoor-deken was in Tilburg, ook benoemd in de Stefanusparochie. In eerste instantie ligt het accent van ons pastorale werk in de Maria Geboortekerk, maar we zijn ook werkzaam binnen de grotere parochie. Hoe dit in de toekomst zal uitpakken is nog een vraag. Geleidelijk aan zal het duidelijk worden. Elke eerste dinsdag van de maand komt het pastoraal team van de Stefanusparochie bijeen. Op de website van de parochie kunt u via de link communiqué mei 2021 (stefanus.nl) in het communiqué lezen wat er allemaal speelt in het pastorale team.
Een van de pastorale activiteiten die we in de Maria Geboortekerk willen oppakken is parochievernieuwing. We hebben een drietal online bijeenkomsten gehad. In de weekendbrieven heb ik enkele van de tien waarden die genoemd worden in het boek van James Mallon “Als God renoveert” en belangrijk zijn voor een cultuuromslag, besproken. De overige waarden zullen de komende maanden nog aan bod komen. Hoe we verder zullen gaan met parochievernieuwing zal ik afstemmen met pastor Miltenburg, die in zijn vorige parochie ook bezig is geweest met parochievernieuwing volgens het boek van James Mallon.
De verdere versoepelingen van de coronamaatregelen maken het mogelijk om fysiek samen te komen rond parochievernieuwing. Het komende jaar willen we met enige regelmaat bijeenkomsten organiseren. De komst van de nieuwe priester maakt dit ook mogelijk. Samen met het kernteam pastoraat en het locatieteam zullen we dit proces met een externe begeleider voortzetten.
Hierin willen we naast de vele vrijwilligers die zich in de Maria Geboortekerk inzetten, ook de andere parochianen betrekken. Wij mogen ons leven, onze parochie, onze gemeenschap die in de Maria Geboortekerk samenkomt, in Zijn hand leggen. Hij zal ons helpen om te herkennen welke weg wij met Hem mogen en kunnen gaan.
kapelaan Juan van Eijk
Betekenisvolle gemeenschap; de vijfde waarde
Vervolg over “10 waarden” aan de hand van het boek ‘Als God renoveert’ van James Mallon.
De tien waarden uit het boek van J. Mallon hebben gemeenschappelijk dat het draait om de identiteit van de parochie: deze is missionair. Het gaat om heel de parochie, om alle mensen die met haar verbonden zijn. We kunnen allemaal op de een of andere manier een bijdrage leveren aan de missionaire parochie. Parochievernieuwing is een proces wat de hele gemeenschap aangaat.
In het vorige artikel heb ik gesproken over de tweede waarde ‘gastvrijheid’, welke gericht is op het ontvangen van mensen, ongeacht wie hij of zij is. De vijfde waarde, ‘betekenisvolle gemeenschap’ hangt hiermee samen, daarom bewaar ik de derde en de vierde waarde voor een volgend artikel. In een betekenisvolle gemeenschap, heb je het gevoel dat je erbij hoort, gezien wordt. Waar je bij hoorde was vroeger vooral zichtbaar in wat je geloofde en hoe je je gedroeg. Het geloof was het referentiekader, de manier waarop je met anderen omging. De samenleving was veel samenhangender, mensen waren veel positiever met elkaar betrokken, er was een gemeenschappelijke moraal.
In de kleine straat in Alphen a/d Rijn waar ik ben opgegroeid woonden christenen, die heel behoudend waren maar ook ongelovige mensen. Vooral op zondag kon je ‘zien’ waar deze mensen bij hoorden. De behoudende christenen (o.a. de christelijk vrijgemaakten) liepen midden op de straat en gaven daarmee aan dat het niet geoorloofd was om de auto op zondag te gebruiken. Zij waren te herkennen aan de kleding die zij droegen.
De basisschool waar ik in mijn kinderjaren naartoe ging, was katholiek en naast de school stond de katholieke kerk. Er was een binding, want de priester kwam op de basisschool om catechese te geven ter voorbereiding op de eerste communie. Toen ik naar het voortgezet onderwijs ging, ging ik op zaterdagavond naar een jeugdsoos in Alphen a/d Rijn. Hier ontmoette ik andere christenen met wie ik ook over het geloof kon spreken. Ik voelde me gezien, ik hoorde erbij en dat was voor mij belangrijk. We waren veel meer gelijkgezind. Als ik er nu op terugkijk is dit wat een christelijke gemeenschap behoort te zijn: een groep mensen die positief met elkaar betrokken is, elkaar kent en draagt.
Tegenwoordig is de samenleving veel meer multicultureel en is het geloof tot een randverschijnsel geworden. Het kan goed zijn dat, ook al staat voor de naam van de basisschool ‘rooms katholieke’, er niet aan het katholieke geloof gedaan wordt. De mensen die naar de kerk gaan, zijn veel meer individuen, die niet bij naam gekend zijn. We kennen de mensen over het algemeen wel van gezicht, maar niet bij naam. Dit geldt ook voor de priester. Het moeilijke is dat sommige mensen verwachten, dat de priester op de hoogte is dat er iemand ziek is en behoefte heeft aan bezoek. Helaas is dit niet meer automatisch het geval.
In een betekenisvolle gemeenschap zijn mensen positief met elkaar betrokken, zij zorgen voor elkaar en dragen elkaar. De mensen kennen elkaar niet alleen van gezicht, maar ook bij naam. Het draait niet alleen om de priester, want iedereen draagt met hem de verantwoordelijkheid voor de kudde.
De tweede waarde: Gastvrijheid
Vervolg over “10 waarden” aan de hand van het boek ‘Als God renoveert’ van James Mallon.
‘Ik was vreemdeling en gij hebt mij opgenomen’ (Mt. 25,35), is een verrassend woord van Jezus. Het brengt tot uitdrukking wat gastvrijheid is. ‘Vreemdeling zijn’ en je opgenomen voelen, wil zeggen, ziet de ander jou staan of hoort de ander jou, ongeacht wie je bent: Nederlander, buitenlander, oud, jong, goed of eenvoudig gekleed, verzorgd of minder verzorgd.
In de Maria Geboortekerk is er een welkomstteam, dat bij de ingang van de kerk staat om mensen te ontvangen. Het is sinds de corona heel praktisch om te zien of mensen zich voor de viering hebben aangemeld. Als ze niet aangemeld zijn en er is nog plaats, dan kunnen hun namen opgeschreven worden. Het registreren was nodig voor het geval er een coronamelding zou zijn. Als iemand, die in de kerk geweest is, corona heeft, moeten we de mensen die ook aanwezig waren hierover informeren. Gelukkig is het niet vaak gebeurd en worden de corona maatregelen steeds soepeler. We kunnen ons nu veel meer richten op gastvrijheid.
Het ontvangen van de mensen bij de ingang van de kerk is een van de aspecten van gastvrijheid. Net als met ‘voorrang geven aan het weekend’, betreft het de hele gemeenschap. Des te meer geldt dit voor gastvrijheid. Hoe ontvangen wij ‘vreemden’ ofwel mensen die we niet kennen? Lachen we vriendelijk naar hen? Zijn we bereid om naar hen toe te gaan? Hebben we oog voor hen die ‘alleen’ zijn of gaan we bij voorkeur naar bekenden?
Gastvrijheid gaat ook over wat wij als gemeenschap kunnen aanbieden. Bijvoorbeeld een crèche voor kinderen die te klein zijn, of te onrustig in de eucharistieviering. Helaas kunnen we nog niet elke zondag crèche aanbieden, omdat er te weinig mensen zijn die hulp bieden. Als je wilt meehelpen draag je een beetje bij aan een gastvrije parochie. Het gaat ook over de kinderwoorddienst, die we elke zondag hebben, behalve als er een gezinsviering is.
Wat te denken over een informatiefolder van de Maria Geboortekerk met allerlei informatie over wat onze gemeenschap te bieden heeft, of de website? Een ander belangrijk aspect is hoe schoon en opgeruimd de kerk is. Liggen er boekjes in de banken, zijn de vloer, het portaal en het kerkplein schoon? Hoe staat het met de kaarsen, zijn er toiletten? Gastvrijheid gaat ook over de bereikbaarheid van de parochie, als iemand aan de deur komt of telefonisch contact zoekt. We hebben de mogelijkheid dat mensen thuis de viering via de livestream kunnen volgen, maar niet voor elke viering hebben we iemand die de camera bedient.
Het moge duidelijk zijn, dat gastvrijheid een houding is van iedereen die naar de kerk toekomt, iedereen kan een bijdrage leveren. Iedereen kan ervoor zorgen, dat ongeacht wie in de kerk komt, deze persoon zich welkom voelt.
