Wij leven in een bijzondere tijd in het jaar: Pasen ligt nog vers in ons geheugen en Pinksteren ligt voor ons. In de lezingen die daarbij horen verschijnt Jezus aan de leerlingen als diegene die verrezen is. Misschien is het bekendste evangelie: dat van de Emmaüsgangers. De twee leerlingen die samen optrokken van Jeruzalem naar Emmaüs, omdat ze teleurgesteld waren.
Jezus was gestorven. Hun ideaal was verdwenen, wat deden ze dan nog bij hun medebroeders? Ze laten Jeruzalem met de groep medeleerlingen achter zich.
Maar dan gebeurt er iets. Onderweg loopt Jezus mee, en ze krijgen inzicht dat Hij, die gestorven is, nu uit de doden is opgestaan en ze herkennen Hem aan het breken van het brood. Hun hart is daar vol van. Ze hebben de verrezen Heer ontmoet en ze gaan dat direct aan de medebroeders vertellen. Op naar Jeruzalem!
Aan ons de vraag, waar staan wij?
Lopen wij van onze medebroeders weg omdat wij teleurgesteld zijn? Misschien teleurgesteld in de Kerk, of in elkaar? Hebben wij er geen vertrouwen meer in, te veel meegemaakt? Proberen wij onze eigen weg te gaan? Zoals de Emmaüsgangers hun reden hadden om teleurgesteld te zijn en geen vertrouwen te hebben, zo kunnen ook wij dat hebben.
Of loopt ons leven anders, hebben wij wél vertrouwen? Herkennen wij Gods aanwezigheid in ons leven, in de vieringen, of in de ontmoetingen met elkaar?
Misschien herkennen wij Jezus niet meteen, maar zegt ons hart dat God met ons is.
Dat laatste is mooi om met anderen te delen. Daar moet je moed voor hebben, om te zeggen dat je vertrouwen hebt in God. Om mensen om je heen te laten delen in het paasgeloof.
Een paar weken geleden waren we met een grote groep van de Stefanusparochie bij de conferentie van de missionaire parochie. Het was een verzameling van mensen die niet teleurgesteld zijn, maar het mooie van het geloof willen doorgeven. Het niet alleen voor zichzelf willen houden.
Het is wat de Emmaüsgangers ook doen; vertellen dat de Heer met je is, dat Hij verrezen is. Ze zijn daarvoor in de nacht teruggelopen om aan de medebroeders een hoopvolle boodschap te brengen.
Zo zijn we soms ook “in de nacht”, wanneer wij niet precies weten hoe we ons paasgeloof moeten doorgeven. Het lijkt alsof wij in het donker lopen, nog niet precies weten hoe we een missionaire parochie moeten aanpakken. Maar dat is niet erg. Ga met de mensen die leven vanuit het paasgeloof, dat werkt aanstekelijk. Ga met vertrouwen verder, op weg naar Pinksteren, de Heilige Geest gaat ons de weg wijzen.
Jeroen Miltenburg
Cover photo by Nico Smit on Unsplash.
