Overweging van Willem Pelser.
Lezingen: Jesaja 8,23b-9,3 en Matteüs 4, 12-23.
Thema: Je geroepen weten ...
In mijn vorige leven was ik o.a. leraar Nederlands aan een middelbare school. Ik merkte ieder jaar weer dat de leerlingen moeite hadden met bepaalde knelpunten in onze moedertaal.
Wanneer schrijf je nu “word” met “dt” of alleen met een “d”? Is “Ik heb je dat beloofd” nu met een “d” of met een “t”. En hoe zit dat dan met: ’Ik heb met jou geboft.”? ‘n “d” of een “t”? (Na deze viering wil ik het nog wel even uitleggen als u daar behoefte aan heeft!)
Het was een kwestie van vele malen herhalen, totdat ze het eindelijk door hadden. Maar sommige leerlingen snapten het dan toch nog niet en hebben het licht nooit gezien.
De Nationale Raad voor de Liturgie die het rooster van de zondagslezingen vaststelt, houdt in deze tijd ook van herhalingen. Alsof ze willen zeggen: Prent het goed in je hoofd en in je hart. Hoorden we met Kerstmis al over het volk dat ronddoolt in het duister, zoals verteld door de profeet Jesaja, vandaag luisterden we weer naar dezelfde lezing: “Het volk dat in het donker wandelt ziet een groot licht; een licht straalt over hen die wonen in het land van doodse duisternis.” En Matteüs herhaalt deze tekst nog eens in zijn evangelie.
Jammer dat een deel van dat volk dat licht nooit heeft willen zien en zij bleven dan ook dwalen in de duisternis. Zij zagen – net als mijn leerlingen van destijds – het licht niet en wilden het niet aannemen. En zoals Johannes in het begin van zijn evangelie zegt: “En het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis nam het niet aan.”
In hoofdstuk 8 laat Johannes Jezus zeggen: “Ik ben het licht voor de wereld. Wie Mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.” En wat zegt Psalm 27 (de Psalm van vandaag) in de vertaling van Huub Oosterhuis: “Jij mijn licht en bevrijding, wat zou ik nog bang zijn, voor wie? Jij mijn vaste burcht, wie zou ik duchten?” Met andere woorden: bij Jezus zijn we veilig.
En in het evangelie van vandaag gaat Jezus dan ook op zoek naar mensen die het licht wél willen zien en Hem willen volgen. Petrus, Andreas en Johannes worden als eersten uitgekozen, eenvoudige vissers, “Komt, volg Mij; Ik zal u vissers van mensen maken”. Dit is het kernteam dat getuige zal zijn van al wat Hij gaat doen en zeggen zal. Om het op hun beurt weer verder te kunnen vertellen, nadat Jezus ten hemel is opgevaren. Zij maken alle belangrijke momenten mee van Jezus’ aardse leven: de verheerlijking op de berg Tabor, wat er in de Hof van Olijven gebeurt en ook zijn lijden en kruisdood. Maar vooral zijn opstanding uit de dood. Want dat is precies de grote gebeurtenis die het verschil maakt. Daardoor wordt de mensheid een ongehoord perspectief aangezegd.
Zij werden door de Heer geroepen. Jezus sprak hen persoonlijk aan terwijl Hij in levende lijve voor hen stond. Wat bewoog hen om toe te stemmen? Dat heeft te maken met geloof, vertrouwen: het diep van binnen weten, dat het goed zit.
Zo is het ook met ons geloof in Jezus Christus: het overkomt ons zomaar. En dan is het aan ons die stap om Hem te volgen, wel of niet te zetten en in zijn voetspoor onze levensweg voort te zetten. Het simpele feit dat wij hier nu in de kerk zitten, om te bidden, te zingen en te luisteren naar de stem van de Heer, geeft aan dat wij eens “ja” gezegd hebben tegen Jezus.
De leerlingen gehoorzaamden Jezus. Dat is, zeker in de tijd waarin wij leven, niet vanzelfsprekend. Autonomie staat tegenwoordig op een voetstuk. We maken zelf wel uit wat we doe en wat we kiezen! Daarnaast zijn we er als consumenten in een welvaartsmaatschappij ook aan gewend geraakt allerlei keuzemogelijkheden te hebben.
Het gevaar bestaat dan ook dat we in ons geloof de neiging krijgen om te gaan “shoppen” en alleen datgene uitkiezen wat ons aanstaat. Als we dat gaan doen, dan geloven we eigenlijk meer in onszelf dan in Jezus Christus.
Willen wij de weg van Jezus ten volle gaan, dan hoort daar ook een zekere mate van overgave bij. Een bereidheid een deel van onszelf los te laten, in het vertrouwen dat hetgeen de Heer aanbiedt van grotere waarde is, dan dat we voorheen vanuit onszelf bezaten.
De apostelen gingen er helemaal voor, niet alleen door hard te werken om het geloof te verkondigen, de meesten van hen gingen zelfs zover, dat ze bereid waren ook hun leven te offeren voor de zaak van het evangelie. Zij namen de hele Jezus aan en niet alleen maar datgene wat hen aanstond, maar alle consequenties die het navolgen van Jezus maar met zich mee kan brengen.
Laten we wel wezen, ook voor ons geldt: Jezus is de beste keuze. Bij Hem zijn we veilig, zegt Psalm 27. Hij geneest ons van onze tekortkomingen. Neemt onze angsten van ons weg. Hij is bereid alles aan ons te geven; in de Eucharistie geeft Hij zichzelf helemaal weg aan ons. Hij biedt ons een volkomen geborgenheid en een perspectief van een absoluut gelukkige toestand waarin wij ten volle de mens zullen zijn zoals onze Schepper die bedoeld heeft. Een toestand die bestendig is en voor altijd blijvend zal zijn.
Moge het zo zijn.
