Geloof, Hoop & Liefde
Wees welkom!
Heilige Stefanus
R.K. parochie Nijmegen
Van harte welkom op de website van de katholieke parochie Heilige Stefanus in Nijmegen. Alle vieringen, activiteiten, inspiratie en informatie van onze 7 kerken zijn hier gebundeld.
Uitnodiging
Wij nodigen je graag uit om een van onze vieringen bij te wonen. Met 6 actieve kerken met allemaal een eigen identiteit is er altijd wel een kerk die bij je past. De mensen ter plekke zullen je welkom heten en met liefde wegwijs maken in de kerk.
Kijk voor de agenda van alle vieringen hier.
Wil je deelnemen aan een inspirerende activiteit of een van de vele gebedsgroepen? Kijk gerust eens rond wat we allemaal te bieden hebben en wees welkom!
Aankomende vieringen
Naast onderstaande vieringen zijn er dagelijks vieringen (ma t/m vr) in de Maria Geboorte kerk (19:00 uur) en de Petrus Canisius kerk (12:15 uur). Ook kunnen vieringen online gevolgd worden. Dit kan live maar ze kunnen ook worden teruggekeken.
Activiteiten
Bekijk hier alle activiteiten van onze zeven kerken en wees welkom om deel te nemen.
Blog
Laat je inspireren door artikelen van onze zeven kerken.
Mariamaand: ROZENKRANSGEBED Antonius Abt
Mariamaand: ROZENKRANSGEBED in de Antonius Abt kerk
Zoals in veel kerken gebeurt, zullen wij in onze kerk in de meimaand elke week een Rozenkransgebed bidden.
Elke week een andere dag én een ander tijdstip om zoveel mogelijk ruimte te geven aan wie wil deelnemen.
In ons rozenkransgebed is er naast de vaste onderdelen ook ruimte een intentie aan te reiken waarvoor aandacht zal zijn.
Door te wisselen op de dagen kunnen we ook de verschillende geheimen van de Rozenkrans aandacht geven.
Ons gebed bidden wij bij het Maria-altaar vooraan in de kerk.
We hopen dat we met veel mensen dat half uurtje in de week mogen delen.
Zr. Mariëlle Vis, Berry Tijsse Klasen
Zie voor actuele dagen en tijden bij Vieringen op de website.
Tijden zoals nu bekend:
Donderdag 1 mei 15:00 uur
Woensdag 7 mei 11:00 uur
Dinsdag 13 mei 19:00 uur
Maandag 19 mei 15:00 uur
Woensdag 28 mei 11:00 uur
Nieuw Bestuurslid: Simon Janssen
Nieuw bestuurslid: Simon Janssen
Sinds april 2025 is Simon Janssen benoemd tot lid van het parochiebestuur van de parochie Heilige Stefanus in Nijmegen.
Hij vervult de functie van algemeen bestuurslid.
Simon is 29 jaar oud en woont in Lent, samen met zijn vrouw Christine en hun éénjarige zoon Thomas.
Hij is verbonden aan de geloofsgemeenschap rond de Maria Geboortekerk, waar hij als kerkganger actief betrokken is.
Met zijn benoeming kijkt Simon ernaar uit om de parochie te ondersteunen in haar missie en mee te bouwen aan een hechte en toekomstgerichte geloofsgemeenschap.
Nieuwe pastoor voor Nijmegen
Nieuwe pastoor voor Nijmegen, stad krijgt één pastoraal team.
Nijmegen krijgt één pastoraal team voor de hele stad. Dat heeft het bisdom aan het parochiebestuur laten weten. De verandering gaat op 1 juli in. De parochies gaan dus niet fuseren, maar alle priesters, diakens en pastoraal werkers gaan wel samenwerken in één team.
Bisschop De Korte heeft pastoor Sacha Steijaert (50) uit Asten benoemd als nieuwe pastoor van Nijmegen. Vanaf 1 juli neemt hij officieel zijn taak op zich. Tot die tijd blijft hij verantwoordelijk voor zijn huidige parochie.
Het nieuwe pastoraal team gaat wel al eerder samenwerken en een plan voor de toekomst te maken. Maandelijks komt het team bijeen, met ook de nieuwe pastoor erbij.
Waarnemend pastoor Rikhof en pastoor Kimman blijven tot 1 juli op hun post en gaan daarna als priester-assistenten verder.
Het bisdom heeft laten weten dat binnenkort meer informatie over de veranderingen volgt. Het parochiebestuur volgt de plannen op de voet en wil nauw betrokken blijven bij de ontwikkelingen.
Foto: Rob Fritsen uit Asten
Geloofsgesprek en Kloostergasten
Het was niet alleen een fantastische sportzomer bij NPO. Ook twee van onze “sterspelers” schitterden op de nationale TV. Op 4 augustus was Mark Buck, vicevoorzitter van het bestuur van de parochie Heilige Stefanus, te gast bij het Geloofsgesprek en op zaterdag 17 augustus waren zuster Nadia Kroon, missionair pastoraal medewerkster in de Effata Dominicuskerk, en haar medezusters te zien in de derde aflevering van Kloostergasten.
Liefde als leidraad
Mark Buck, die als voorzitter van de koepelorganisaties Verus en VKMO terecht werd gepresenteerd als “katholieke spin in het web”, liet zichzelf zien als bestuurder én mens. Mark gaf een mooie inkijk in zijn persoonlijke geloofsweg door het moment te beschrijven dat hij, onverwacht en onbedoeld, de Molenstraatkerk in het centrum van Nijmegen binnenliep en daar diep geraakt werd door de schoonheid van de Heilige Mis.
Katholiek zijn is voor hem geen carrière. Wel heeft hij gezocht naar manieren waarop hij zijn persoonlijke waardensysteem en zijn politieke vaardigheden kan integreren. Het CDA, Verus, het VKMO en het parochiebestuur zijn omgevingen waarin hij beide kanten van zichzelf ten volle kan inzetten.
Bijzonder in het Geloofsgesprek is de nadruk die hij legt op liefde als grondhouding. Liefde is voor hem geen groot ideaal, maar een concrete leidraad om dagelijks handelen vorm te geven en maatstaf om organisatorische beslissingen aan te toetsen. Zonder liefde lopen we het risico dat we regels boven mensen plaatsen, ook binnen de Kerk. Naast het pleidooi voor meer liefde in de samenleving doet Mark Buck een oproep om minder vanuit angst te leven. “Wees niet bang” is zijn boodschap: verbreed je wereld door haar met openheid tegemoet te treden.
De moed om te ontmoeten
Die sfeer en boodschap tekent ook de aflevering van Kloostergasten met de zusters Dominicanessen te Nijmegen. Zuster Nadia Kroon en haar medezusters Catharina Al en Marga Zwiggelaar mochten schrijfster Lale Gül verwelkomen in hun klooster om een weekend met hen mee te leven. Lale Gül is niet de minste, en op het eerste gezicht wellicht ook niet de makkelijkste, gast. Zij verwierf grote bekendheid met haar autobiografische boeken “Ik ga leven” en “Ik ben vrij”, waarin ze afstand neemt van haar streng religieuze (Islamitische) opvoeding.
Gelukkig is Lale Gül een van nature nieuwsgierig, ondernemend en moedig mens. Wanneer die gesteldheid tijdens het bezoek de openheid, nuchterheid en diversiteit van de zusters Dominicanessen ontmoet, ontstaan er verbindingen van mens tot mens. De aflevering is een getuigenis van hoop voor onze multiculturele samenleving, waarin diversiteit tussen én binnen groepen leidt tot een verbreding van onze horizon en verruiming van ons hart.
Lale merkte op dat de zusters “eigenlijk heel gewoon” zijn en mocht bovendien zien hoezeer ze ook verschillen van elkaar. Met zuster Marga ging ze wandelen langs de Waal en mijmeren over hoe God te ontdekken is in de schepping, met zuster Nadia ging ze naar de sportschool om te ontdekken dat ook religieuzen soms een fysieke uitlaatklep nodig hebben, en met zuster Catharina bezocht ze voor het eerst in haar leven een Eucharistieviering.
Gezamenlijk baden ze de getijden in de kloosterkapel. Wat opviel was dat vooral de stilte Lale Gül zwaar viel. In de stilte ontmoet je jezelf; hoor je ineens alles wat er in je hart en hoofd roert. In de stilte kun je ook God ontmoeten; een gegeven dat spanningen, angst of weerstand kan oproepen. Hoe mooi dan ook dat Lale zich er, waarschijnlijk mede geholpen door de houding van gastvriendschap die van de zusters uitgaat, toch aan kon overgeven. Alle lof en respect voor haar!
Beide tv-afleveringen ademden een sfeer van openheid naar en liefde voor de medemens, als afspiegeling van Gods liefde voor ons. Ze gaven de hoop dat we niet hoeven te leven in een gepolariseerde samenleving, maar dat we echt in verbinding mogen treden met anderen. Naast alle prachtige Olympische medailles en emotionele sportmomenten op televisie, waren ook deze uitzendingen “goud”.
Geschreven door: Hiske Gude
Foto KRO-NCRV genomen van website https://www.gemistvoornmt.nl/aflevering/2185311-geloofsgesprek-mark-buck
In gesprek met jubilerende Astrid Broeders
Op 18 augustus wordt in onze parochie een bijzonder jubileum gevierd: Astrid Broeders wijdde zich 25 jaar geleden toe aan God binnen de Gemeenschap Emmanuel. Een mooie gelegenheid om met Astrid in gesprek te gaan en meer te leren over het leven als toegewijde zuster binnen deze katholieke vereniging van gelovigen, waarvan veel leden in de regio Nijmegen actief betrokken zijn bij de Maria Geboortekerk. Wij feliciteren Astrid en de Gemeenschap Emmanuel van harte.
Astrid, voor de mensen die jou niet kennen: wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
"Ik ben 59 jaar en werk als verpleegkundige in een hospice en als wondverpleegkundige bij verslaafden, daklozen en psychiatrisch zieken. Mijn hobby’s zijn: zingen, gitaar spelen, muziek schrijven, lezen, in de natuur zijn.
De beide koren in de Maria Geboortekerk zijn ‘mijn hobby’ in de Kerk en ik vind het vooral fantastisch om met het kinderkoor bezig te zijn, om talentjes te ontwikkelen en de kinderen door muziek en catechese dichter bij Onze Lieve Heer te brengen."
Wat betekent het om een toegewijde zuster in de gemeenschap Emmanuel te zijn en wat betekent het voor jou?
"De Gemeenschap Emmanuel is een van de nieuwe gemeenschappen die in de jaren ‘50- ‘60 zijn ontstaan. Het mooie van deze gemeenschap vind ik dat alle levensstaten erin vertegenwoordigd zijn. Er zijn dus echtparen, gezinnen, alleenstaanden, priesters en toegewijde mannen en vrouwen. Het is bovendien een gemeenschap van jong tot oud.
Het is heel waardevol en verrijkend om, samen met alle levensstaten, je leven te ‘delen’. Je wordt als het ware broers en zussen van elkaar… één familie.
Samen met die verschillende levensstaten leven en delen we onze ‘missie’ in de Kerk en in de maatschappij."
Waarom heb je gekozen voor deze roeping?
"Nou, eigenlijk kies je niet voor een roeping, een roeping ontvang je 😊.
Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin en op zondag gingen wij naar de kerk. Thuis baden wij voor en na het eten en voor het slapen gaan. Toen ik een jaar of 17 was besefte ik dat ik a.h.w. niet kon voortborduren op het geloof van mijn ouders, maar dat ik zelf een keuze moest maken.
Stilletjes ben ik toen het geloof gaan onderzoeken en na 2 jaar drong het tot mij door dat ik inderdaad ‘geloofde’. Dat was een redelijke shock want ik besefte; als ik geloofde dat Jezus leeft dan moest ik Hem ‘kunnen leren kennen’. Vanaf dat moment begon ik iedere dag tijd uit te trekken om in stilte te bidden en na verloop van tijd ontstond er ook een gebed van toewijding wat ik iedere dag bad.
Hoe ik mijn roeping heb ontvangen kan ik niet in een paar zinnen beschrijven, maar het kwam a.h.w. met speldenprikjes naar boven dat God mij riep tot een ‘religieus leven’. Dat zag ik in eerste instantie niet zitten want ik verlangde naar het huwelijk.
Uiteindelijk was het voor mij heel helder dat dít mijn roeping was en heeft Onze Lieve Heer op woensdagmiddag 28 augustus 1985 mij a.h.w. ‘een douche van vreugde’ gegeven waarop ik mijn ‘ja-woord’ heb uitgejubeld. Weer een tijd later begreep ik dat mijn roeping lag in de Gemeenschap Emmanuel waar ik, na een lange tijd van vorming, op 15 augustus 1999 mijn definitieve stap heb gezet."
Hoe leef je je roeping in je dagelijks leven?
"Als toegewijden van de Gemeenschap Emmanuel hebben wij allemaal ons eigen beroep en zijn zo geroepen, op de plaats waar wij werken, die liefde van Christus uit te dragen en een teken te zijn dat Zijn liefde genoeg is om je leven te vervullen.
Ik ben heel dankbaar voor mijn beide banen. Ik kan daar volkomen zijn wie ik ben en het leuke is dat wij niet in een uniform werken maar in onze eigen kleding. Ik werk dus altijd in het ‘blauw-wit met het houten kruisje’ en dat maakt dat mensen al heel snel vragen of je een zuster bent en dat opent heel gemakkelijk de weg om over Christus te kunnen praten of samen met mensen te bidden, zowel bij de terminaal zieken als bij ‘mijn’ verslaafden.
Voor mij is het echt een vreugde om als ‘toegewijde’ in de wereld te mogen staan."
Spaanse SCJ pater Jesús Baena benoemd tot priester in R.K. parochie Heilige Stefanus
Met ingang van 1 juni 2024 is pater Jesús Baena scj benoemd in onze Stefanusparochie en in onderstaand bericht stelt hij zich aan ons voor.
"Mijn naam is Jesús Baena, en ik kom uit Spanje. Ik behoor tot de congregatie van de Priesters van het Heilig Hart van Jezus (SCJ), een congregatie die al meer dan honderd jaar in Nederland aanwezig is. De leden van de Nederlandse tak van deze congregatie zijn nu allemaal tamelijk oud. Ze leven in bejaarden- annex verzorgingstehuizen. Velen hebben zich erop ingesteld, ook gezien de sterke ontkerkelijking in Nederland, dat hun taak langzaam zal verdwijnen en ze hebben daar vrede mee.
Maar anderen denken: waarom gaan we niet proberen onze aanwezigheid in Nederland voort te zetten, met paters van onze congregatie die van elders komen?
Daarom ben ik naar Nederland gekomen om mijn medepaters tijdens hun laatste levensjaren te ondersteunen en om te kijken of ik iets kan bijdragen aan de voortzetting van onze congregatie en de kerk in Nederland, hier in Nijmegen.
Aardig om nog te vertellen is dat ik, voordat ik naar Nederland kwam, elf jaar in India heb geleefd en gewerkt. Ik heb daar prachtige ervaringen opgedaan en soms ook moeilijke dingen meegemaakt. Sinds drie jaar ben ik nu hier, weer in een totaal andere wereld, maar ik kom hier met dezelfde grondhouding: ik probeer een open mind te houden en ik wil graag blijven leren."
Pater Jesús Baena scj
Secretariële kracht: Leonieke Wanders-Peters
Beste parochianen,
Graag stel ik me aan u voor.
Mijn naam is Leonieke Wanders-Peters en ben 58 jaar.
Per 1 juli 2024 heb ik het stokje overgenomen van Bert Donks en zal ik me bezig gaan houden met het regelen van de zaken op het parochiesecretariaat. Bert zal mij de eerste weken nog wegwijs maken en ook mag ik terugvallen op alle kennis van Trudy Spanjers.
Ik ben 37 jaar getrouwd met Wim en we hebben 2 volwassen zonen. Naast mijn functie bij de parochie doe ik vrijwilligerswerk via de Openbare Bibliotheek, voor de Voorleesexpress. Hiervoor kom ik 20 keer bij kinderen met een taalachterstand thuis. Door middel van voorlezen, taalspelletjes en vooral ook praten help ik ze een betere basis in hun taalontwikkeling te geven. In mijn vrije tijd ben ik creatief bezig (haken en kaarten maken), lees ik graag en bezoek ik het theater en musea.
Ik zal voornamelijk op maandagochtend, dinsdagochtend en donderdagmiddag aanwezig zijn.
Met vriendelijke groet,
Leonieke Wanders-Peters
Laudato Si in the achtertuin
Wees goed voor deze aarde, de mens, het dier, de plant, Want alles heeft zijn waarde, is schepsel uit Gods hand.
Het weer wordt weer warmer en bij de minst en geringste zonnestraal werpen heel veel mensen zich op tuin en balkon. Ikzelf ook. Ik onderneem dan ook heel wat fietstochtjes richting het tuincentrum om te kijken of er nog iets van mijn gading bij is. De keuze in zo’n tuincentrum is vaak overweldigend.
Nu horen we ook van alle kanten dat het niet zo best gaat met de insecten in Nederland. Als natuurliefhebber, tuinliefhebber en als ‘activiteitenboerin’ voor Laudato Sì ben ik aan het kijken en bedenken hoe ik die dingen aan elkaar kan koppelen: zorg voor de aarde en de schepping en mijn tuinierenhobby. Gelukkig hoef ik het niet allemaal zelf te bedenken.
Via de website van de Nederlandse Laudato Sì Alliantie zijn er heel wat ideeën en tips te vinden (www.laudato-si.nl). Ikzelf begin maar eens om in mei het gras niet te maaien, en het aanleggen van een klein heemtuintje, een tuintje met inheemse planten. Want vooral die inheemse planten, daar zijn onze inheemse insecten dol op. Als ‘activiteitenboerin’ ben ik aan het denken over welke Laudato Si activiteiten we in en rond de Antonius Abt en de Stefanusparochie kunnen ontwikkelen. Heb je belangstelling om mee te denken, neem dan gerust contact met mij op.
Marga Zwiggelaar
In contact komen met zr. Marga?
Mail naar mzwiggelaar[ad]gmail.com
Nieuwe Mensen
De veertigdagentijd is werkelijk een tijd van veertig dagen. Je verwacht het niet. Natuurlijk is dat geen willekeurig gekozen getal. Jezus vastte veertig dagen in de woestijn en daarom is het vasten ook een soort navolging van Jezus. Maar ook voor Jezus waren de 40 dagen niet willekeurig, ze zijn een verwijzing naar de 40 jaar die de Israëlieten in de Sinaï doorbrachten.
Veertig jaar is een lange tijd. Niemand is hetzelfde na veertig jaar. Ook een volk is volledig veranderd na veertig jaar. De collectieve herinnering aan Egypte is niet meer vers, maar lang vervlogen. Een verhaal van oude mensen die het hebben meegemaakt of mannen of vrouwen die flarden van herinneringen hebben uit hun jeugd. Na veertig jaar heeft het volk geen wortels meer in Egypte, hun nieuwe realiteit is de woestijn.
Ze zijn in die veertig jaar een nieuw volk geworden. Zo kunnen ze een nieuwe stap zetten op de weg die God voor hen aanwijst. In het verlengde daarvan kunnen ook wij in deze veertig dagen nieuwe mensen worden. We kunnen in de Paasnacht met Jezus verrijzen en de weg inslaan die Hij met ons wil bewandelen.
Waarschijnlijk weten we wel dat we niet een volledig ander mens zijn na deze veertigdagentijd, maar we kunnen wel een nieuw mens worden in één of twee dingen. Als het ons lukt om elk jaar een beetje te groeien als Christen, dan culmineert dat en worden we misschien wel de persoon die we graag willen zijn en die God graag wil dat we zijn. Maar goed, dat duurt misschien wel veertig jaar.
Nick Kersten
