Op 30 september 2023 vond de ‘Together’ Taizéviering plaats; een oecumenische gebedswake die voorafging aan de synode. Jongeren uit heel Europa, van alle kerkelijke achtergronden, waren uitgenodigd om samen met paus Franciscus en vertegenwoordigers van verschillende kerken te bidden en waken. Mark Buck, vicevoorzitter van het parochiebestuur Heilige Stefanus, maakte het mee in Rome, waar duizenden jongeren en vele wereldkerkleiders bijeen waren.

Nadia Kroon, missionair pastor van de Effata/Dominicuskerk, organiseerde samen met Peter Nissen en andere parochianen een gelijktijdige viering in Nijmegen. Want ook hier is het een uitdaging om samen kerk te zijn over de grenzen van de eigen geloofsgemeenschap heen. Zelfs over de grenzen van je eigen twijfel en weerstanden heen.

De Taizéviering bleek een groot succes. Niet alleen qua aantallen en diversiteit aan deelnemers, maar ook voor zuster Nadia zelf. Hier vertelt zij wat deze unieke ervaring met haar gedaan heeft.

Nadia:

“Ik heb het gevoel alsof ik tussen twee werelden leef.” Ik bevond mij begin 2020 tegenover de pastoor van de eerste katholieke parochie waar ik lid van zou worden. “Aan protestanten probeer ik uit te leggen dat het katholieke geloof best meevalt, en aan katholieken dat het protestantse geloof echt niet zo vreemd is.”

Ik zat in het kantoor van deze priester na jarenlang kerkelijk werker te zijn geweest in de PKN, terwijl ik tegelijkertijd zuster was bij de Rooms-Katholieke augustinessen. Ik was opgegroeid in de Christelijke Gereformeerde en Gereformeerd Vrijgemaakte kerk en kende ook de evangelischen en oud-katholieken goed. Kortom, ik bewoog me makkelijk over kerkgrenzen heen, maar zou ik ook ergens thuis kunnen zijn? En kan dat als je het niet overal mee eens bent? Als je niet precies in één hokje past?

De pastoor antwoordde: ‘Je bent van harte welkom. En protestanten en katholieken, dat zijn niet twee werelden. Het is één wereld. Je mag die achtergrond van harte meenemen.’

Thuiskomen. Het is ergens mogen zijn zoals je bent. Deze pastoor en vele andere lieve katholieken gaven mij die kans en die ruimte. En zo zit ik jaren later op 30 september, dit keer als zuster Dominicanes en missionair pastor binnen de Stefanusparochie, in een bijzondere Taizéviering. Het is de grote oecumenische viering bij de opening van de Synode voor Synodaliteit in Rome.

Ik vier het mee vanuit Nijmegen en heb zoveel mogelijk protestanten én katholieken uitgenodigd. Ik verwacht eigenlijk een kleine groep, maar er stromen alsmaar meer mensen binnen. We komen liturgieboekjes tekort. Gelukkig heeft de Studentenkerk ons nog van extra Taizébundels voorzien. Want de mensen komen uit allerlei kerken in Nijmegen. Ze zijn enthousiast, nieuwsgierig, open, vol vreugde.

En ik, ik zit daar zielsgelukkig. Samen zingend en biddend om het waaien van de Heilige Geest. Samen in één wereld. Dankzij deze bijzondere synode, dankzij deze geweldige openingsviering voel ik in de grond van mijn hart: ik ben thuis.

Beste parochianen,

Mijn naam is Bert, 32 jaar, en sinds kort begonnen als secretariaatsmedewerker bij de parochie. Ik ga mij bezig houden met administratieve zaken en ondersteuning van het parochiebestuur, met behulp van de kennis van Trudy Spanjers.

Dezelfde functie oefen ik sinds kort uit bij de Heilige Drie-eenheid, de andere Nijmeegse katholieke kerkgemeenschap. Aangezien het beiden fusieorganisaties betreft, hoop ik van elkaar te kunnen leren en kennis/ervaring in te zetten om beide secretariaten meer aan te laten sluiten bij de fusieparochies. Eerder heb ik al secretariële ervaring opgedaan bij het Katholiek Documentatie Centrum aan de Radboud Universiteit. Dat heeft me al de nodige kennis over het katholicisme in Nederland meegegeven, en mij in contact gebracht met ontzettend leuke en hardwerkende mensen in katholiek Nijmegen. Ik hoop mijn organisatorische en sociale talenten daarom goed in te kunnen zetten voor de parochie Heilige Stefanus! Ik hoop op die manier een steentje bij te dragen aan de toekomst van de kerk in Nijmegen, en dat we een gemeenschap kunnen vormen die de huidige problemen en uitdagingen het hoofd kan bieden. Ik geloof hoe dan ook dat we van waarde zijn en kunnen blijven in een grotendeels geseculariseerd land.

Ik ben een sociaalbewogen en kritische katholiek. Twijfelen hoort daarom voor mij bij het geloof: aan de kerk en aan God. Toch heb ik mij altijd thuis gevoeld bij beiden. Daar waar een goede en opbouwende discussie ontstaat, moet je die wat mij betreft faciliteren. Een synodale kerk zoals paus Franciscus die voorstaat is voor mij dan ook een welkom vooruitzicht.

Naast mijn werk volg ik de opleiding theologie in Nijmegen, waar ik alweer 14 jaar woon. Mijn doel is om over een aantal jaar als geestelijk verzorger aan de slag te gaan. Mijn hobby’s zijn zwemmen, theater (bezoek en zelf spelen) en stedentrips. Daarnaast ben ik erg geïnteresseerd in religieuze kunst, en ben ik afgestudeerd als (kunst)historicus.

Ik kijk uit naar een goede samenwerking, prikkelende gesprekken en mooie ontmoetingen!

Met hartelijke groet,
Bert Donks

Dit jaar met fysieke uitwisselingsgroep in Aqua Viva Nijmegen o.l.v. Gregory Brenninkmeijer sj.

Baan een weg voor de Heer (Jesaja 40,3) is de titel van de digitale adventsretraite in 2023. De retraite gaat op 3 december van start, de eerste adventszondag. Het gebedstraject eindigt met Kerstmis.

Het is de 19de digitale retraite van de jezuïeten, waaraan weer ruim 20.000 mensen zullen deelnemen. De adventsretraite is een mooie manier om de adventtijd bewust te beleven en in deze tijd dichter tot jezelf en God te komen.

“Deze retraite heeft als doel ons gevoelig te maken om een uitnodiging te horen: de uitnodiging om op weg te gaan naar het feest van de geboorte van Jezus”, zegt auteur van de digitale retraite Bastiaan van Rooijen sj. “Dit is een persoonlijke weg. Uw weg. Er zijn immers evenveel wegen richting God als er mensen zijn. Hopelijk kunnen de dagelijks aangeboden Bijbelteksten en gebedspunten u op uw weg inspireren.”

Hoe digitaal deel te nemen?

Je kunt je voor de gratis digitale retraite inschrijven via www.adventsretraite.org.

Deelnemers van de digitale retraite krijgen dagelijks een gebedsmail met bijbelteksten, meditatieve vragen, citaten en technische gebedstips. Het geheel vormt een innerlijke reis om de adventsperiode en de menswording van God intenser te beleven.

Wekelijks uitwisselen in een fysieke deelgroep in Aqua Viva

Zo’n digitale retraite kan best een eenzame zaak zijn. Je trekt je even helemaal terug om stilte kunnen zijn en contact te zoeken met de Eeuwige. Wat er gebeurt is voor jou alleen. De ervaring heeft ons geleerd dat onze gebedservaring sterk verdiept kan worden wanneer we delen over wat er in ons om-gaat.

Dit jaar is er in Nijmegen een ‘uitwisselingsgroepje’, waar je iedere week dezelfde personen ontmoet om met hen ervaringen uit te wisselen. Hoe is het ons in de afgelopen week vergaan? Er wordt niet gediscussieerd. Het gaat niet over goed of fout, over gelijk of ongelijk. Het gaat over samen optrek-ken, samen op weg zijn naar…

• Data en tijd: Woensdagavond 6, 13 en 20 december van 20:00 – 21:00 uur
• Locatie: Aqua Viva, Heyendaalseweg 290 in Nijmegen
• Maximaal 7 deelnemers!
• Inschrijven: Je kunt je naam opgeven bij Gregory Brenninkmeijer sj, door een e-mail te sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Mocht de uitwisselingsgroep al vol zijn, dan biedt het platform ook online deelgroepjes aan, zie:
ignatiaansbidden.org/deelgroepen/

Enkele citaten van deelnemers aan de vorige digitale retraite:
- “De digitale retraite heeft structuur aan mijn bidden gegeven en het ordende mijn innerlijk le-ven.”
- “Een zinvolle begeleiding om op gestructureerde wijze gebed in te plannen én vol te houden.”
- “Ik deed de retraite samen met mijn man. En het heeft mooie gesprekken opgeleverd.”
- “Kom niet tot werkelijk mediteren maar zo'n dagelijkse speldenprik doet me goed: een klein moment van aandacht en bezinning.”

Een productie van ignatiaansbidden.org
ignatiaansbidden.org verzorgt jaarlijks twee digitale retraites, een voor de advent en een voor de 40-dagentijd. Ons doel is mensen te helpen in hun gebed tijdens de speciale tijden in het kerkelijk jaar. Om zich meer bewust te worden van Gods aanwezigheid in hun leven.

Je kunt niet kiezen waar je geboren wordt, waar je wieg staat. Maar je kunt tot op zekere hoogte wel kiezen waar je grote-mensenbed later gaat staan. De wieg van een aantal van ons stond in Vietnam. Veertig jaar geleden (in 1983) zijn wij uit Vietnam gevlucht als bootvluchtelingen, op zoek naar vrijheid.

Op zondag 15 oktober 2023 vieren wij in een speciale dankmis in de Agneskerk Lindenholt dat onze groep veertig jaar in Nederland is. Een periode van ongeveer een half mensenleven, waarin veel moois is gebeurd.

Wij willen in deze dankviering even stilstaan en onze zegeningen tellen, onze dankbaarheid betuigen aan God, aan Nederland. En aan jullie, die ons opgevangen hebben, ons begeleid hebben en ons opgenomen hebben in jullie gemeenschap. Ik durf te zeggen dat wij samen een goed voorbeeld zijn van hoe "ik" en "jij" een "wij" kunnen worden. Als God liefde is, dan zijn wij samen een mooie afspiegeling van Zijn liefde door de liefdevolle band die wij samen met elkaar hebben opgebouwd. Ook voor deze fijne, hartverwarmende band willen wij in de dankviering onze dankbaarheid en waardering uitspreken.

U bent van harte uitgenodigd!

Tuyen Nguyen

Maar al te vaak hebben we het over krimp en vergrijzing, als het gaat over de kerk. Maar in onze parochie zien we ook verjonging, verdieping en groei. Niet alleen in spirituele zin, maar ook bij de tienergroep TeenerTime.

TeenerTime groeit!

In 2010 ging TeenerTime van start met zo’n 5 tieners en in 2019 bezochten zo’n 25-30 tieners met veel plezier de maandelijkse bijeenkomsten. In coronatijd halveerde dit aantal, maar gelukkig groeit het aantal tieners weer gestaag. Bij de laatste spel- en discussieavond mochten we maar liefst 28 tieners verwelkomen!

Wat is TeenerTime?

TeenerTime is een maandelijkse activiteit voor de tieners op de middelbare school (12-18 jaar). De avonden starten om 20:00 uur met een thema en om 21:00 uur wordt er gechilld in het tienerhonk onder het genot van fris en chips. De avond is om 21:45 uur afgelopen. De toegang is gratis en alle tieners uit onze parochie zijn van harte welkom!

Iedere avond wordt een thema en prikkelende stellingen gepresenteerd. Hierover gaan de tieners met elkaar in discussie. Enkele thema's voor de komende reeks zijn:

• De Heilige Eucharistie
  • Waarom vieren we iedere week de H. Eucharistie?
  • Hoe zit het met de consecratie en "Dit is mijn lichaam en bloed"?
• Carlos de Cyber-Apostel
• De sociale leer van de Katholieke Kerk
  • Ben jij een ‘bankhanger’ of wil jij je inzetten voor de naaste en een rechtvaardige samenleving?
• Bijbelkwis
  • Hoeveel weet jij eigenlijk van de Bijbel?
• Roeping
  • Wat is roeping en hoe kun je achter jouw roeping komen?

Waarom is TeenerTime zo waardevol?

Allereerst zijn de avonden gezellig en stimulerend. Er wordt veel gelachen en de tieners leren met elkaar in gesprek te gaan over diepgaande onderwerpen.

En natuurlijk kunnen het katholieke geloof en de christelijke waarden de jongeren een stabiele en morele basis bieden, te midden van de snel veranderende en soms verwarrende wereld waarin zij opgroeien. Het kan dienen als een kompas dat hen leidt bij het maken van ethische keuzes en het ontwikkelen van waarden zoals mededogen, naastenliefde en sociale verantwoordelijkheid.

Bovendien biedt de TeenerTime groep een gemeenschap waarin jongeren steun en vriendschap vinden, waardoor ze een gevoel van verbondenheid ervaren in een tijd waarin sociale isolatie en eenzaamheid toenemen. Het geloof geeft jongeren niet alleen antwoorden op levensvragen, maar ook een gevoel van doel en betekenis, wat essentieel is voor hun persoonlijke groei en welzijn.

Ben jij een tiener of ken jij een tiener die ook weleens zo’n avond wil meemaken? De volgende TeenerTime-avond is op vrijdag 13 oktober om 20.00 uur in het parochiecentrum van de Maria Geboortekerk. Van harte welkom!

Voor meer informatie: www.stefanus.nl/teenertime

Samen met duizenden mensen door heel Nederland komen we in actie voor vrede. De Vredesweek 2023 is landelijk van 16 t/m 24 september. De Dominicus Effata en de Antonius van Padua gemeenschappen hebben de handen in elkaar geslagen om samen vieringen en activiteiten te organiseren voor de Vredesweek 2023.

In Nijmegen is de opening van de Vredesweek op 17 september met een kerkviering in de Antonius van Padua.
Op 24 september wordt de Vredesweek afgelsoten met een kerkviering in de Dominicus Effata.

Speciaal voor de Vredesweek is er een wandelroute uitgezet, de Walk of Peace.
De Walk of Peace kun je in individueel of in groepsverband gedurende deze week - maar ook op elk ander moment van het jaar - ondernemen.

Download Walk of Peace routeboekje

Veel vrede en bezinning gewenst aan allen!

Bovendien hartelijk dank aan de betrokken vrijwilligers voor hun inspanningen en creativiteit: daar wordt de wereld een mooiere plek van.

Misschien is het u opgevallen, maar ik heb een maand met mijn hand in het gips gezeten. Dat blauwe klompje begon bijna vertrouwd te worden toen ik ervan werd bevrijd. Ik kreeg mijn hand terug, maar dan ben je er nog niet. Als je hand zo lang niet heeft kunnen bewegen, zijn al je vingers stijf en pijnlijk. Je moet veel oefenen om ze weer goed te kunnen bewegen.

Wat je niet gebruikt, dat verstijft. Wat je nooit oefent, dat verlies je. Maar als je wel oefent en probeert, dan zie je dat het beter wordt. Zo is het ook met het geloof. Als je niet bidt, geen tijd doorbrengt met God, dan is het lastig om een geloofsleven op te bouwen. Als je daarover nadenkt is dat vanzelfsprekend. Als ik nooit train met voetballen, dan word ik er niet beter in. Als ik nooit met iemand spreek, bouw ik geen vriendschap op. Als ik geen tijd doorbreng met God, dan bouw ik dus ook geen vriendschap op.

Maar God wil niets liever dan onze vriendschap. Hij wil heel graag tijd met ons doorbrengen. Nu de scholen weer zijn begonnen, iedereen terug is van vakantie en het “normale” leven voor iedereen weer lijkt te zijn begonnen, gaan we ook weer op zoek naar naar het ritme waarin God ook een plekje moet krijgen.

Dan komen we weer terug bij de vingeroefeningen. Soms zijn ze wat pijnlijk en is het wat rekken en strekken. Soms moet ik er echt aan denken om ze te doen, want dan ben ik eigenlijk bezig met iets anders. Maar ondanks dat alles, brengt het me de soepelheid van mijn hand. Zo is het met het gebed ook. Soms kost het ons wat, tijd bijvoorbeeld, om te bidden. En soms dreigen we het te vergeten omdat we met van alles bezig zijn. Maar als we het wel zo nu en dan proberen, dan blijft onze ziel lekker soepel.

Nick Kersten

‘’Maria stond op en ging met spoed.’’ (Lucas 1:39)

Met die woorden nodigde paus Franciscus de jongeren van over de hele wereld uit om naar Lissabon, Portugal te trekken om daar samen de Wereld Jongerendagen te vieren. Samen met zo’n 30 tot 40 jongeren uit onze parochie ben ik op zijn uitnodiging ingegaan en op het hoogtepunt van de WJD verzamelden zich zo’n 1,7 miljoen jonge christenen rond onze paus voor de slotmis. Wat een geweldige ervaring!

De reis met welke ik meeging -bisdom Roermond- was een busreis en we hebben voordat we in Lissabon aankwamen een heleboel bijzondere plekken bezocht. We zijn langs Lourdes gekomen en langs Fatima, we hebben een deel van de Camino gelopen en veel prachtige kathedralen en kerken gezien. Overal kwamen we jongeren tegen die op weg waren naar de WJD en het was zo bijzonder om met elk van hen je geloof, ervaringen en verwachtingen te kunnen delen. Het was opvallend hoe we op elke plek met zoveel gastvrijheid, warmte en liefde werden ontvangen. Met name in het bisdom Guarda waar wij ons voorprogramma hadden en we in gastgezinnen verbleven. De bewoners van Tortosendo hadden zelfs een groot welkomstfestival voor ons georganiseerd, vol Portugese muziek, zang en dans!

We hebben een heleboel mooie dingen meegemaakt en gezien, maar een paar persoonlijke hoogtepuntjes wil ik graag met u delen. Allereerst vond ik de lichtprocessie in Lourdes heel indrukwekkend, het waaide hard waardoor er vaak kaarsjes uitwaaiden, maar iedereen wilde graag zijn lichtje aan je doorgeven. Het was mooi de onderlinge verbondenheid op die manier te voelen.

Ook de diepe gesprekken die ik met mijn medereisgenoten heb gevoerd, hebben me geraakt en meer inzicht en vertrouwen gegeven.

Maar wat mij bovenal heeft geraakt, zijn de twee preken die paus Franciscus heeft gegeven, waarin hij ons vertelt dat God ons roept bij onze naam, dat Hij een plan met ons heeft. De paus zegt dat we ons licht moeten laten schijnen, dat we moeten opstaan en bovenal zegt hij: ‘Wees niet bang.’ Een boodschap die mij, en de vele andere jongeren, nog lang bij zal blijven. Ik raad u aan de preken van onze paus nog een keer na te lezen en om ook de kruisweg te bekijken, het is zeker de moeite waard.

We kijken nu al uit naar de volgende jongerendagen in Rome en Seoel!

Marilène (17 jaar)

Met alle mobieltjes-mogelijkheden lukt het tegenwoordig zelfs om van jezelf met achtergrond van een of andere beroemde plek of beroemdheid een foto te maken. De camera in je mobieltje kijkt niet meer vanuit jouw ogen, zodat gefotografeerd wordt wat jij ziet, maar kijkt naar jóu.

Zo kun je het thuisfront laten zien waar jij geweest ben, met jezelf als anker. Niemand kan ontkennen dat het om jóuw beleving gaat. En je kunt het met of zonder selfiestick helemaal zelf voor elkaar krijgen.

Afgelopen juli was ik met familie in Lourdes. Het was er erg warm en erg druk. Tot mijn verbazing zag ik weinig mensen selfies maken met de diverse beelden van de heilige Maria.

Nee, veel mensen waren er net als wij met een groep(je).

We hebben er veel foto’s gemaakt. Niet alleen van de mensen van onze eigen groep, maar met name van groepjes mensen die aan ons vroegen of wij de foto van hen wilde maken zodat ze er allemáál op kwamen te staan… Met alle rust werden daar door veel mensen foto’s gemaakt, tot de eigenaar van het toestel tevreden was.

De sfeer van rust en ruimte deed me denken aan de Vierdaagse in Nijmegen, waar heel veel nationaliteiten het prima met elkaar kunnen vinden en zorg hebben voor elkaar. 

Wat voelt het toch goed wanneer mensen er voor elkaar willen zijn. Niet het eigen ik op de voorgrond zetten maar  zich inzetten voor de anderen, voor elkaar dus….. 

Wíj in …..…. niet ik-ben-er, maar wij-zijn-er. 

Samen in beeld! Wij zijn er toch voor elkaar! Doet u ook mee?

Bettineke van der Werf, pastoraal assistent

eerder verschenen in Lindenholt leeft

Het is weer die tijd van het jaar waarin Nijmegen wordt overspoeld door tienduizenden wandelaars van over de hele wereld. Voor velen is de 4Daagse meer dan alleen een wandelevenement; het is een ware pelgrimstocht. Pelgrimeren is een eeuwenoud religieus gebruik waarbij gelovigen op weg gaan naar een heilige plek om spirituele groei te ervaren. In onze moderne samenleving, waarin het spirituele soms op de achtergrond raakt, biedt de 4Daagse een gelegenheid voor 'pelgrims' van alle geloofsovertuigingen om dieper in zichzelf te duiken en verbinding te voelen met iets groters dan zichzelf.

Waar zien wij de overeenkomsten tussen de 4Daagse en onze spirituele reis als Christenen?

Samen op weg zijn

Mensen vanuit alle hoeken van de aarde komen hier samen om dezelfde wegen te bewandelen, letterlijk en figuurlijk. Net zoals Jezus mensen van verschillende achtergronden uitnodigde om samen op te lopen, biedt de 4Daagse ons een vergelijkbare gelegenheid om onze broeders en zusters van overal te ontmoeten en te omarmen. 

Ontberingen trotseren

De 4Daagse is geen makkelijke tocht. Het vergt moed, volharding en toewijding om de afstanden te overbruggen en de lichamelijke uitdagingen te trotseren. Net zoals Jezus op zijn kruisweg afzag en volhardde voor een hoger doel, leren wij door het afzien tijdens de 4Daagse onze innerlijke kracht en vastberadenheid kennen. Het is een moment van bezinning waarin we onze persoonlijke grenzen verleggen en ontdekken dat we meer kunnen dan we ooit hadden gedacht.

Vieren!

Na vier dagen van genieten en lijden komt het hoogtepunt: de glorieuze intocht op de Via Gladiola. Hier vloeien tranen van vreugde en emotie, want we vieren niet alleen onze persoonlijke prestaties, maar ook de band die we hebben gevormd met mede-wandelaars. In het vieren van onze overwinningen delen we in de triomf van gemeenschap en verbinding. Zoals in onze parochie, waar we samenkomen om het leven te vieren, versterkt de 4Daagse onze betrokkenheid bij elkaar en herinnert ons eraan dat we samen sterker staan.

Als katholieke gemeenschap in Nijmegen kunnen we veel leren van de waarden die de Nijmeegse 4Daagse belichaamt. We kunnen deze gelegenheid aangrijpen om ons geloof te verdiepen, om onze wereldse gemeenschap te omarmen, om onze kracht te ontdekken in tijden van uitdaging, en om ons te verheugen in het vieren van onze successen, samen met onze naasten.

Dus, als u dit jaar de 4Daagse loopt of erbij betrokken bent, laten we dit evenement aangrijpen als een pelgrimstocht van het leven, waarbij we leren, groeien en onze gemeenschap versterken. Laten we samen oplopen, pelgrim zijn, afzien en samen vieren!

Veel plezier, succes en zegen namens het parochiebestuur Heilige Stefanus,

Hiske Gude

Foto is van Emma van Sant op Unsplash 

Op wie lijk je het meest op je vader of je moeder? Waarschijnlijk lijk je op beide. Je hebt de eigenschappen van de één en de ander. Je lijkt in je uiterlijke of in je manier van doen in zekere zin op je ouders. Zo herken je familie eigenschappen.

Natuurlijk zijn die eigenschappen niet allemaal te meten of te berekenen, maar ze zijn er wel. Geestelijke zaken kun je niet altijd meten of zien zoals materiële zaken. Liefde, waarheid, vriendschap, familie-eigenschappen zijn geestelijke zaken. Je kunt ze moeilijk meten maar ze zijn er wèl en ze bepalen voor een belangrijk deel ons geluk.

Opnieuw geboren worden

Sommige dingen krijg je bij geboorte maar niet alles. Jezus zegt aan Nikodémus dat we opnieuw geboren moeten worden uit water en geest om het koninkrijk binnen te gaan. Want wat geboren is uit het vlees is vlees en wat geboren is uit de Geest is geest.

Dit opnieuw geboren worden gebeurt bij het Doopsel omdat we daar door God als zijn kind worden aangenomen.

Je bent geaccepteerd 

Je bent geaccepteerd door God, je hoort bij God. Hij wil een Vader voor je zijn. De Heilige Geest geeft je een thuis. Je staat er nooit alleen voor.

We gaan dus bij God horen door het doopsel. Dan geeft Hij ons zijn Heilige Geest.

Dan gaan we eigenschappen van God ontvangen omdat we meer familie van God worden.

We raken vervuld van de Heilige Geest, in ons verstand, in ons hart, en in wat we doen. We kunnen de vruchten zien bij mensen die vervuld zijn van de Heilige Geest. Je kunt het herkennen in mensen die zich laten leiden door de Heilige Geest. Zij leven anders. Ze houden van elkaar, ze zijn blij en leven in vrede; ze hebben geduld, zijn goed en vriendelijk voor elkaar en laten zich niet door slechte verlangens misleiden. Want de Heilige Geest geeft hen de kracht om het goede te doen en vanuit God te leven.

De Heilige Geest geeft verbinding

Want Gods Geest is de Heilige Geest. Het is één van de drie Goddelijke Personen, naast de Vader en de Zoon. Het is de relatie van God de Vader met de Zoon, de persoonlijke liefdesband van God de Vader en de Zoon. Wij worden uitgenodigd in de liefdesstroom te staan. Dat gaat niet vanzelf. De kunst is om er open voor te staan en om God te vragen om de Heilige Geest. We drukken onze verbondenheid met de Heilige Geest uit door bijvoorbeeld een kruisteken te maken. 

En net zoals je met vrienden en familie verbonden bent en dingen van ze overneemt doordat je met hen optrekt gevoelens en gedachten deelt, zo ga je ook meer op God lijken als je vaak in contact staat met de Heilige Geest.

Als een kindje geboren is zeggen we niet: “dat was het dan, missie volbracht”. Nee het kindje maakt nog een hele ontwikkeling door en vraagt begeleiding. Zo is het ook bij ons, bij het begin van ons geestelijk leven. De doop is het beginpunt;  er moeten nog een aantal stappen volgen. Wij zijn door God aangenomen kinderen. We worden uitgenodigd om in de stroom van goedheid en liefde te staan. Mensen die vervuld zijn van Gods inspiratie en geestkracht, veranderen de wereld ten goede. De Heilige Geest zet ons in beweging, daar geloof ik in.
  

Jeroen Miltenburg

Foto is van Tim Mossholder op Unsplash

Op zaterdag 24 juni belegt het bestuur van de R.K. parochie Heilige Stefanus Nijmegen een openbare bijeenkomst in de Goede Herderkerk Neerbosch-Oost.

Het doel van deze bijeenkomst is om met de gemeenschap in gesprek te gaan over de continuïteit van de locatie.

Vanuit het bestuur zullen voorzitter Eduard Kimman sj, vicevoorzitter Mark Buck en penningmeester Roland van der Pluym aanwezig zijn. Iedereen is welkom om met het bestuur van gedachte te wisselen omtrent de toekomst van kerkgebouw De Goede Herder.

De bijeenkomst vindt plaats in de Goede Herderkerk aan de Fanfarestraat 57 te Nijmegen, aansluitend aan de avondmis van 18:30 uur. De verwachte starttijd van het gesprek is 19:00 uur en de eindtijd 20:00 uur.

Op zondag 4 juni 2023, het Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid, vierde Nick Kersten zijn eerste Heilige Mis. Het was een zonovergote dag en de viering en de receptie waren uiterst feestelijk. Een fotoverslag van deze vreugdevolle gebeurtenis, met dank aan fotograaf Ramon Mangold.

Foto's door Ramon Mangold (Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.)

Zaterdag 3 juni 2023 zal de boeken ingaan als een zonnige dag, sowieso voor het bisdom ’s-Hertogenbosch en onze Heilige Stefanusparochie. In een goedgevulde (en zonovergoten) Sint-Jansbasiliek werd Nick Kersten door bisschop De Korte tot priester gewijd, met als concelebranten hulpbisschop Mutsaers, emeritus-bisschop Hurkmans, vicaris-generaal Theo Lamers, rector Norbert Swagemakers en pastor Jeroen Miltenburg.

In zijn homilie stond bisschop De Korte stil bij de opdracht voor de nieuwe priester: een vreugdevolle priester te zijn te midden van de mensen. Hij voegde daaraan toe dat deze opgave de wijdeling op het lijf geschreven is.

De massaal aanwezige parochianen uit de Stefanusparochie herkenden zich daar goed in, blijkens ook de woorden die rector Norbert Swagemakers uitsprak als antwoord op de bisschoppelijke vraag “Weet u of hij dit (de wijding tot het priesterschap) waardig is?”. Swagemakers vertelde dat Kersten zich in korte tijd geliefd heeft weten te maken in onze parochie met (onder andere) de begeleiding van jonge mensen en zijn zuivere manier van preken.

Daarna knielden kerk en priesters uit het hele bisdom terwijl de Litanie van alle Heiligen werd gezongen. Daarop werd Nick tot priester gewijd, waarna bisschop en alle aanwezige priesters hem de handen oplegden. Na afloop van de handoplegging ontving de pasgewijde priester kazuifel, de zalving van de handpalmen en gewijd brood en wijn om de Eucharistie te kunnen opdragen.

Na afloop was er een gezellig samenzijn in de tuin van het Sint Janscentrum. De neomist stond stralend in soutane tussen zijn familie om de vele felicitaties in ontvangst te nemen. Onder het toeziend oog van drie bisschoppen en velen uit de Heilige Stefanusparochie werd het nog een mooie middag, als opmaat naar een eerste Heilige Mis in de Maria Geboortekerk de volgende dag.

Als parochiebestuur zijn we verheugd dat Nick Kersten nu priester is. We wensen hem Gods zegen en bovenal veel vreugde en voldoening in het dienstwerk waaraan hij vanaf nu zijn leven zal wijden. Wanneer hij dat zal doen in de geest van zijn werk als stagiair en diaken in onze parochie in het afgelopen jaar, zijn we ervan overtuigd dat hij een priester zal zijn die vreugde schenkt en vreugde zal ontvangen.

Mark Buck

Vice-voorzitter parochiebestuur Heilige Stefanus

Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen… Wanneer je daar uitleg over zoekt staat er:

Wanneer iemand zegt dat iets zal gebeuren als Pasen en Pinksteren op één dag vallen, bedoelt deze persoon eigenlijk dat iets absoluut nooit zal gebeuren; er zijn namelijk vaste regels over wanneer deze twee feestdagen plaatsvinden.

Duidelijk zou je denken. Er zitten 50 dagen (Pinksteren betekent 50!) tussen Pasen en Pinksteren. Dus dat kan niet samenvallen.

Maar dan kom je in het preekgesprek, dat elke maand vooraf gaat aan de vergadering van de pastoraatsgroep van parochie Heilige Stefanus, het volgende tegen:

De evangelielezingen van het rooms-katholieke leesrooster illustreren duidelijk het dubbele karakter van de ‘vijftigdagentijd’ tussen Pasen en Pinksteren: in de eerste helft van de Paastijd zijn het verschijnings-verhalen, dus Paasverhalen, in de tweede helft komen zij uit de lange afscheidsrede van Jezus bij Johannes (Joh. 14-17) en bereiden dus voor op zijn hemelvaart en op de zending van de Geest. Maar tegelijk demonstreren zij daarmee de oorspronkelijke eenheid van Pasen en Pinksteren. Pinksteren heeft zich pas later, vanaf het eind van de vierde eeuw, verzelfstandigd tot het feest van de heilige Geest. Want al op de avond van de dag van de Verrijzenis blies Jezus zijn Geest uit over zijn leerlingen (zie het evangelie van de tweede zondag van de Paastijd: Joh. 20,22). De hele vijftigdagentijd (de tijd van Pasen tot Pinksteren) wordt gekenmerkt door vreugde om de verrijzenis van de Heer, met Hemelvaart en Pinksteren als extra accentpunten. Daarom heten de zondagen in deze tijd niet meer, zoals op de oude liturgische kalender, zondagen na Pasen, maar zondagen van Pasen. Pinksteren is de bekroning daarvan: ook de heilige Geest is paasgave.                                      

(tekst: Peter Nisse)

Nu geef ik onmiddellijk toe dat het begin van de vierde eeuw wel al even geleden is, maar toch… soms lijkt ‘onmogelijk’ toch dichter bij dan we denken. Misschien werkt dat ook zo wel met de Heilige Geest.

Natuurlijk is het zo dat wanneer je niet geleerd hebt voor een proefwerk of tentamen je niet ineens heldere inzichten krijgt. Maar zelfs de docent van Analyse zei ons: Het maakt niet uit waar je heldere moment vandaan komt, voor mijn part van de H. Geest, maar check uw antwoord!

Wenden wij ons wel eens tot de Heilige Geest? Durven wij daar nog wel kracht of bijstand van te vragen? Durven wij, in lastige situaties, ons over te geven aan die Goddelijke Bron van inspiratie? Of staat de H. Geest alleen nog maar bekend als de derde positie van het kruisteken?

Pinksteren, hét feest bij uitstek van de H. Geest. Hét feest van het begin van de Kerk. Vraag jezelf maar eens af wat er gebeurd zou zijn wanneer de leerlingen daar stilletjes op die bovenzaal waren blijven zitten?

Hadden wij dan weet gehad van Jezus Christus? Vind je dat je leven erdoor verrijkt is? Zo ja, wat wil je dan méédoen, wat wil je vertellen aan je omgeving? We leven nu. Het is ónze beurt om de kerk verder te dragen.

Dat hoeven we niet alleen te doen. We hoeven er alleen maar om te bidden.

Gebed om de Heilige Geest

Goede hemelse Vader, zend mij uw Geest;

laat mij niet de gevangene zijn van mijn eigen emoties;

laat mij niet bepaald worden door mijn eigen geschiedenis van zwakheid en falen;

laat mij niet vastzitten in wrok om wat mensen mij deden of om wat mij overkwam;

laat niet een streven naar winnen en heersen mijn denken en doen bepalen;

en laat mij niet beperkt blijven tot de grenzen van dit aardse bestaan en mijn eigen klein-menselijkheid.

Laat mijn perspectief altijd breder zijn,

laat mij verder zien en breder denken,

laat mij in de ruimte mogen staan van Uw eindeloze barmhartigheid.

Zend mij uw Geest, die mij bevrijdt en ruimte biedt,

die mij sterkt en inzicht geeft,

die mij U laat kennen en laat eren en beminnen,

die mij inzicht geeft en mij de weg doet kennen, die U mij wijst.

Laat niet het “ik” maar die ruimte die Uw Geest mij biedt,mijn leven en de wereld overheersen.

Kom, heilige Geest!    

 (Mgr. Jan Hendriks, Bisschop Haarlem-Amsterdam)

We hopen dat we ook dit jaar weer mensen vinden die het aandurven om iets van hun geloven met ons te delen in de viering van Pinksteren.

Bettineke van der Werf, pastoraal assistent

Het is met groot genoegen dat wij u, parochianen en vrienden van de parochie, uitnodigen om de priesterwijding van Nick Kersten bij te wonen. De wijding zal plaatsvinden op zaterdag 3 juni om 10:30 uur in de kathedrale basiliek van Sint-Jan te Den Bosch en zal worden uitgevoerd door onze bisschop, monseigneur de Korte.

Na de wijding is iedereen welkom op de receptie in het Sint-Janscentrum, Papenhulst 4 te 's-Hertogenbosch, om Nick persoonlijk te feliciteren met zijn nieuwe leven als rooms-katholiek priester.

Op zondag 4 juni om 10:30 uur zal Nick zijn eerste heilige mis vieren in de Maria Geboortekerk, Berg en Dalseweg 40 te Nijmegen. Na afloop bent u allen van harte welkom op het feest met koffie en lunch om deze bijzondere gelegenheid te vieren.

Voor degenen die niet in staat zijn om de wijding en de viering bij te wonen, is er de mogelijkheid om deze evenementen te volgen via livestream.

We hopen dat u ons zult vergezellen bij deze feestelijke gelegenheid om Nick's toewijding en roeping te vieren. De uitnodiging van Dhr. en Mevr. Kersten en de Maria Geboortekerk is vindt u hier.

Namens het parochiebestuur,

Hiske Gude

In een tijd waar geweld ons stevig bezig houdt, er wordt zelfs gemoord om standpunten duidelijk te maken, lijkt het bijna onmogelijk om over vergeving te praten. Toch lees je meer en meer over vergeving. Is dat een opleving van christelijke waarden? Eerlijk gezegd denk ik dat niet.

Het besef dat niet vergeven meestal een verharding van jezelf veroorzaakt, ligt veel meer hieraan ten grondslag. Niet vergeven, misschien beter gezegd niet kúnnen vergeven, maakt dat je bijna alleen nog maar met pijn en teleurstelling naar je eigen leven kunt kijken. Het verziekt en vergiftigt je geest.

Moet je dan zomaar over alles heen stappen? Nee, zeker niet.

Vergeven is het overstijgen van je boosheid en je pijn, las ik ooit ergens. Maar om verder te kunnen, moet aan beiden recht gedaan zijn. Boosheid en pijn. Ze horen onverbrekelijk bij elkaar. Boosheid ontstaat uit pijn. Meestal uit pijn of frustratie die niet geuit kan worden, of pijn die niet onderkent wordt.

Wat dat betreft gaf en geeft de biecht aandacht en tijd om jezelf te onderzoeken en gehoord te worden. Dat vraagt wel een biechtvader met enig psychologisch inzicht. Maar de kern van de biecht blijft dat jij je gezien, gehoord en geliefd voelt bij God. Misschien voor je gevoel wel als enige, maar die Enige is er wél.

Een eyeopener voor mij was Désanne van Brederode. Ze schreef ergens: Jezus zegt aan het kruis niet: Ik vergeef jullie, maar hij vraagt: ‘Vader vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen’. Als christenen moeten we God het laatste woord geven en afleren om zelf het eindoordeel uit te spreken.

Misschien is dit wel voor iedereen bedoeld. Afleren om zelf het eindoordeel uit te spreken. Daar hebben wij een rechtssysteem voor. En eerlijk is eerlijk, zelfs dat kan falen. Maar niets, geen enkele straf kan een mensenleven terugbrengen. Geen enkele straf voor een dader (m/v) kan jouw pijn ledigen. Aan het overstijgen daarvan moet je zelf werken. Misschien is dat wel de zwaarste opdracht van ons leven.

Bettineke van der Werf, werkgroep pastoraat, Agneskerk Lindenholt

(Eerder verschenen in ‘Lindenholt leeft’)

Coverphoto by Photo by Giulia Bertelli on Unsplash.

Wij leven in een bijzondere tijd in het jaar: Pasen ligt nog vers in ons geheugen en Pinksteren ligt voor ons. In de lezingen die daarbij horen verschijnt Jezus aan de leerlingen als diegene die verrezen is. Misschien is het bekendste evangelie: dat van de Emmaüsgangers. De twee leerlingen die samen optrokken van Jeruzalem naar Emmaüs, omdat ze teleurgesteld waren.

Jezus was gestorven. Hun ideaal was verdwenen, wat deden ze dan nog bij hun medebroeders? Ze laten Jeruzalem met de groep medeleerlingen achter zich.

Maar dan gebeurt er iets. Onderweg loopt Jezus mee, en ze krijgen inzicht dat Hij, die gestorven is, nu uit de doden is opgestaan en ze herkennen Hem aan het breken van het brood. Hun hart is daar vol van. Ze hebben de verrezen Heer ontmoet en ze gaan dat direct aan de medebroeders vertellen. Op naar Jeruzalem!

Aan ons de vraag, waar staan wij?

Lopen wij van onze medebroeders weg omdat wij teleurgesteld zijn? Misschien teleurgesteld in de Kerk, of in elkaar? Hebben wij er geen vertrouwen meer in, te veel meegemaakt? Proberen wij onze eigen weg te gaan? Zoals de Emmaüsgangers hun reden hadden om teleurgesteld te zijn en geen vertrouwen te hebben, zo kunnen ook wij dat hebben.

Of loopt ons leven anders, hebben wij wél vertrouwen? Herkennen wij Gods aanwezigheid in ons leven, in de vieringen, of in de ontmoetingen met elkaar?

Misschien herkennen wij Jezus niet meteen, maar zegt ons hart dat God met ons is.

Dat laatste is mooi om met anderen te delen. Daar moet je moed voor hebben, om te zeggen dat je vertrouwen hebt in God. Om mensen om je heen te laten delen in het paasgeloof.

Een paar weken geleden waren we met een grote groep van de Stefanusparochie bij de conferentie van de missionaire parochie. Het was een verzameling van mensen die niet teleurgesteld zijn, maar het mooie van het geloof willen doorgeven. Het niet alleen voor zichzelf willen houden.

Het is wat de Emmaüsgangers ook doen; vertellen dat de Heer met je is, dat Hij verrezen is. Ze zijn daarvoor in de nacht teruggelopen om aan de medebroeders een hoopvolle boodschap te brengen.

Zo zijn we soms ook “in de nacht”, wanneer wij niet precies weten hoe we ons paasgeloof moeten doorgeven. Het lijkt alsof wij in het donker lopen, nog niet precies weten hoe we een missionaire parochie moeten aanpakken. Maar dat is niet erg. Ga met de mensen die leven vanuit het paasgeloof, dat werkt aanstekelijk. Ga met vertrouwen verder, op weg naar Pinksteren, de Heilige Geest gaat ons de weg wijzen.

Jeroen Miltenburg

Cover photo by Nico Smit on Unsplash.

"Jezus heeft alles uit balans gebracht," zegt de Misfit in Flannery O'Connor's verhaal A Good Man Is Hard to Find (Goede mensen zijn dun gezaaid)

"Als Hij deed wat Hij zei, dan kun je niets anders doen dan alles overboord gooien en Hem volgen, en als Hij dat niet deed, dan kun je niets anders doen dan genieten van de paar minuten die je nog hebt op de beste manier die je kunt, door iemand te vermoorden of zijn huis af te branden of hem iets anders kwaadaardigs aan te doen. Geen plezier alleen maar kwaadaardigheid."

In de bezoedelde logica van de Misfit zegt hij hetzelfde als Paulus in de 1e brief aan de Korintiërs (15: 14): “En als Christus niet is opgestaan, dan is onze prediking zonder inhoud en uw geloof leeg."

Als Jezus deed wat Hij zei, namelijk opstaan uit de dood, is er geen andere logische optie dan Hem te volgen. Maar als Hij een bedrieger is, wat doet het er dan nog toe?

Ik was 16 of 17 jaar oud toen ik mijn geloof serieus begon te nemen. In die tijd begreep ik de betekenis van de Verrijzenis niet echt. Het leek me gewoon één van de vele wonderen die Jezus deed.

Ik begreep de betekenis niet van de woorden van Paulus in de Korintiërs.

Maar ik ben afkomstig uit Venezuela. Ik maakte mijn studentenjaren mee in misschien wel de ergste tijden van ons land in een eeuw. Ik zag hoe mijn moeder in het gezicht werd geslagen om kip te bemachtigen, ik moest meer dan eens de les verlaten omdat de Nationale Garde nabij traangas gooide. Ik zag hoe de andere leraren die op dezelfde school werkten als ik zichtbaar dunner werden, omdat ze niet het geluk hadden familie in het buitenland te hebben die wat geld kon sturen om te overleven. Ik doorstond een vijfdaagse stroomstoring - twee keer. Mijn grootmoeder had kanker en we konden geen medicijnen voor haar vinden - vrienden en kennissen werden gemarteld, geslagen en verkracht door de Nationale Garde omdat ze zich inzetten voor een beter land. Mijn vader, mijn broer, de helft van mijn familie en de meeste van mijn vrienden zijn het land ontvlucht op zoek naar kansen die ons land hun niet bood.

Ik wil van dit artikel geen politiek manifest maken. Maar naarmate mijn leven vorderde, namen de redenen voor hopeloosheid toe.

Maar de Verrijzenis vertelde me iets anders.

De Wederopstanding verandert de wereld. Het maakt alle dingen nieuw. De Verrijzenis betekent dat dood, pijn, lijden, angst, niet de ziekte tot de dood zijn, zoals Jezus zou zeggen over de dood van Lazarus (en Kierkegaard vervolgens zou overnemen). Maar, vraagt Kierkegaard dan, wat is dan wel de ziekte tot de dood? Wanhoop. Dat is uiteindelijk niet op God vertrouwen, ons niet door Hem laten omvormen zodat we uiteindelijk volledig in Hem kunnen rusten.

Maar de Wederopstanding neemt onze wonden niet weg. Immers, toen Christus herrees, droeg Hij de wonden van het kruis. Digitum tuum huc et vide manus meas et adfer manum tuam et mitte in latus meum.

Als onze persoonlijke wonden ons dichter bij God brengen, en wij ze door Hem laten transfigureren, zullen wij daarmee onze Heer in de hemel ontmoeten?

Het kruis is niet het laatste woord. Het kruis is een overwinning omdat het wijst naar de opstanding. Christus heeft de dood overwonnen en daardoor de wereld getransfigureerd. Alles is van Hem. “Ikzelf moet van de aarde omhoog geheven worden en zo haal ik alles naar Mij toe." (Joh. 12: 32-33).

"Ik kon alleen geloven in een God die kon dansen", zegt Nietzsche in Thus Spoke Zarathustra. Zijn wij ons voldoende bewust van de overwinning van de opstanding om geestelijk te dansen? En dat doen we niet omdat ons leven eenvoudig is, maar omdat Christus is opgestaan en in ons woont.

Door Christus zijn wij geroepen om te verzoenen wat de zonde in een paradox heeft veranderd: tijd en eeuwigheid; het heilige en het profane; hemel en aarde.

Alleen Christus kan de dood transsigneren. Het is geen einde, het is het begin van onze ware roeping. Wij zijn gemaakt voor de hemel, maar de hemel begint hier met de vreugde dat wij geliefd, verlost en herrezen zijn!

En dat heeft Christus voor ons gewonnen met de Verrijzenis.

Edgar Beltrán

Dit blog verscheen in zijn originele, Engelstalige vorm op het Mythic Mind platform: https://mythicmind.substack.com/p/ramblings-on-the-resurrection

Over de auteur: Edgar Beltrán is parochiaan van de Heilige Stefanus en kerkganger bij de Maria Geboortekerk. Edgar is een Venezolaanse filosoof die momenteel een master in godsdienstfilosofie doet aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Volg hem op Twitter: @edgarjbb

Foto van Kelly Sikkema on Unsplash

Met het naderen van Pasen is het weer tijd om stil te staan bij het passieverhaal van Jezus Christus. Een krachtige manier om dit te doen, is het bidden van de staties van de kruisweg. De 7 kerken van de parochie Heilige Stefanus huizen allemaal geheel eigen, stuk voor stuk prachtige kruiswegen.

Op Goede Vrijdag zal om 15:00 uur in verschillende van onze locaties de kruisweg gezamenlijk worden doorlopen en gebeden. Maar ook als u hier niet bij aanwezig kunt zijn, kunnen wij als gemeenschap het Passieverhaal van Jezus samen beleven. In een indrukwekkende videoproductie, die in 2021 werd uitgevoerd, zijn de kruiswegen uit al onze kerken samengevoegd en getoond als één geheel.

De kruisweg, ook wel de lijdensweg genoemd, is een belangrijk onderdeel van de katholieke geloofsbeleving. Het zijn veertien staties die het lijden van Jezus Christus uitbeelden, vanaf het moment dat hij veroordeeld werd tot zijn kruisiging en begrafenis. In de kerken van de parochie Heilige Stefanus zijn deze staties op bijzondere wijze verbeeld en in deze video prachtig in beeld gebracht.

Elke kerk toont in deze YouTube video twee staties van het passieverhaal, in woord en gebed begeleid door de lokale pastores of voorgangers. Op deze manier wordt het verhaal van Jezus op een unieke en persoonlijke manier verteld. Naast de staties van het passieverhaal wordt ook de 15e statie, van de Verrijzenis, getoond. Dit laat ons zien dat het verhaal van Jezus niet eindigt met zijn dood, maar dat er hoop is op een nieuw begin.

Wij hopen dat dit gezamenlijke project u de kans biedt om de kruisweg vanuit huis mee te bidden en u te laten raken door het verhaal van Jezus’ lijden en verrijzenis. Dat het daarnaast ook ertoe leidt dat wij de pracht en verscheidenheid van onze kerken nog meer gaan waarderen en uitnodigt om de kunstwerken in het echt te komen bekijken.

Wij wensen iedereen een goed Triduüm naar Pasen toe en hopen dat deze video bijdraagt aan een mooie en inspirerende viering van het paasfeest.

Namens het parochiebestuur,

Hiske Gude